Ήχοι Σιωπής 2014

Καράβι που γέρνει, σαν χρόνος περάσει,
ανέμους και κρύο, για μήνες πια βλέπει,
το γδέρνουν οι ώρες, η βροχή, το αγιάζι,
και ξέρει πως πρέπει, σε λιμάνι να δέσει.

Το πείσμα, περίσσιο, μα που θα το βγάλει,
φτιαγμένο να πλέει, να νικά, να παλεύει,
σ αυτό το ταξίδι, ένα τέλος να βάλει,
μα αυτό συνεχίζει και κάτι γυρεύει…

Μακάρι ο καιρός, να το αφήσει να φτάσει,
σε όποιο λιμάνι, το προσμένει να δέσει,
μακρύς είναι ο δρόμος, μα αυτό θα περάσει,
απ όσες φουρτούνες, και θύελλες πέσει..

Ounkas
23/07/2014

Κι έφτασα πάλι να ρωτώ, τι φταίει?
γιατί η ζωή να μην μπορεί να μου χαρίσει,
λίγη ανάσα, αφού η ψυχή μονάχα κλαίει,
λίγο απ το φως της, πάλι να μου δωρίσει.

Κομμάτια έγινε η καρδιά, μα περιμένει,
ακόμα εκείνο, που θα διώξει τη βροχή,
τη φλόγα εκείνη, που το σώμα ζεσταίνει,
ή τη μια λέξη, που είναι πνοή και ευχή.

Μα και το χρώμα, ξεθώριασε και χάθηκε,
απ των ματιών τον ουρανό, ούτε σαλεύει,
το άνθος της αγάπης, πόσο γοργά μαράθηκε,
και η μοναξιά, το μέσα σου ληστεύει…

Ounkas
26/07/2014