Η ισότητα των δύο φύλων επιβεβαιώνεται και σε ορμονικό επίπεδο. Σύμφωνα με τους ειδικούς, και οι άνδρες υποφέρουν από «εμμηνόπαυση». Μετά την ηλικία των 65 ετών, ένας στους πέντε παρουσιάζει συμπτώματα που οφείλονται στην κατακόρυφη πτώση της τεστοστερόνης. Η διαταραχή αυτή ονομάζεται ανδρόπαυση ή ανδροπενία.
Αν και η ανδρόπαυση δεν συνεπάγεται τερματισμό της γονιμότητας για τους άνδρες, όπως η εμμηνόπαυση για τις γυναίκες, παρ’ όλα αυτά έχει πολλές ενοχλητικές επιπτώσεις. Μερικές από αυτές; Ανεξήγητο αίσθημα κόπωσης, κατάθλιψη, δυσκολία συγκέντρωσης, μειωμένη αντοχή, αύξηση του σωματικού βάρους, μείωση της μυϊκής μάζας και οστεοπόρωση. Και φυσικά, σημαντικές είναι οι επιπτώσεις και στη σεξουαλική ζωή, όπου παρατηρούνται κατακόρυφη πτώση της ερωτικής επιθυμίας, στυτική δυσλειτουργία και δυσκολία επίτευξης οργασμού.
Πρόσφατες έρευνες έδειξαν ότι το πρόβλημα ταλαιπωρεί το 20% των ανδρών του δυτικού κόσμου ηλικίας άνω των 65 ετών, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό εμφανίστηκε αυξημένο κατά 2-3 μονάδες για τους εβδομηντάρηδες, σε έρευνα που διεξήχθη στη Φλωρεντία και στην οποία εξετάστηκαν πεντακόσιοι εθελοντές ηλικίας 40 έως 80 ετών. Οχι τυχαία, λοιπόν, στις Ηνωμένες Πολιτείες το ζελέ τεστοστερόνης έχει γίνει ανάρπαστο από τους εξηντάρηδες και οι πωλήσεις του έφτασαν να τριπλασιαστούν μέσα σε διάστημα λίγων ετών.
Όπως εξηγούν οι ειδικοί, μετά την ηλικία των 30 ετών τα επίπεδα της τεστοστερόνης πέφτουν κατά 1% κάθε χρόνο. Σε ένα από τα τελευταία τεύχη της επιθεώρησης «Journal of Andrology», η Διεθνής και η Αμερικανική Εταιρεία Ανδρολογίας, η Ευρωπαϊκή Εταιρεία Ουρολογίας και η Ενωση για τη Μελέτη της Ανδρικής Γήρανσης παρουσίασαν οδηγίες αντιμετώπισης των συμπτωμάτων της ανδρόπαυσης. Οι ειδικοί τονίζουν ότι όταν υπάρχουν διαταραχές που συνδέονται με την έλλειψη τεστοστερόνης και επιβεβαιώνονται από εργαστηριακές εξετάσεις, τότε η καλύτερη αντιμετώπιση είναι η θεραπεία ορμονικής αποκατάστασης με ανδρογόνα, είτε αυτή λαμβάνεται διαδερμικά είτε ενδομυϊκά είτε από το στόμα. Η θεραπεία ορμονικής αποκατάστασης ενδείκνυται ιδιαίτερα σε περιπτώσεις όπου συνυπάρχουν ασθένειες όπως διαβήτης και παχυσαρκία, που σχετίζονται (όπως έχουν δείξει αναρίθμητες έρευνες) με τη μειωμένη παραγωγή τεστοστερόνης.
Πώς αποδεικνύεται όμως ότι, πέρα από τις σεξουαλικές διαταραχές, η έλλειψη ορμονών ευθύνεται και για όλα τα άλλα προβλήματα, όπως την κούραση, την απώλεια μυϊκής μάζας και τη μείωση της οστικής πυκνότητας; Η αλήθεια είναι ότι οι έρευνες που στηρίζουν την «τεστοστεροκεντρική» θεωρία είναι λίγες. Ακόμα και μία παλιότερη έρευνα του Πανεπιστημίου της Πενσιλβάνια, η οποία είχε δείξει ότι οι άνδρες άνω των 60 ετών που υπεβλήθησαν σε θεραπεία με τσιρότα τεστοστερόνης για 36 μήνες ανέκτησαν τη μυϊκή μάζα και δύναμή τους και κατάφεραν να χάσουν βάρος, δεν θεωρήθηκε αξιόλογο εύρημα. Την ίδια στιγμή, η θεραπεία ορμονικής αποκατάστασης προκαλεί μεγάλο φόβο μετά το συσχετισμό της αντίστοιχης γυναικείας με τον καρκίνο του μαστού.
Στην περίπτωση της ανδρικής θεραπείας, οι φόβοι συνδέονται με τον καρκίνο του προστάτη. Ο κίνδυνος αυτός έχει επιβεβαιωθεί εδώ και εξήντα χρόνια, όταν ο Αμερικανός χειρούργος Τσαρλς Χάγκινς (που βραβεύτηκε με Νόμπελ Ιατρικής το 1966) απέδειξε ότι μειώνοντας τα επίπεδα τεστοστερόνης επιτυγχάνεται υποχώρηση του καρκίνου. Γι’ αυτό σήμερα οι επιστήμονες τονίζουν ότι πριν από τη χορήγηση ορμονών, οι άνδρες θα πρέπει να υποβάλλονται σε κολονοσκόπηση και εξέταση του προστατικού αντιγόνου, δύο ελέγχους που θα πρέπει μάλιστα να επαναλαμβάνουν τακτικά.
Ένας άλλος πιθανός κίνδυνος είναι αυτός της αύξησης των ερυθρών αιμοσφαιρίων, μία κατάσταση γνωστή ως πολυκυτταραιμία, που αυξάνει την πιθανότητα θρομβώσεων στο εσωτερικό των αγγείων, με πιθανό επακόλουθο το έμφραγμα ή το εγκεφαλικό. Γι’ αυτό, λοιπόν, η Κριστίνα Γουάνγκ από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας γράφει στην επιθεώρηση «Journal of Andrology» ότι «το σημαντικό είναι να πληροφορηθεί ο ασθενής για τα οφέλη και τους κινδύνους. Μετά είναι δική του η απόφαση».
ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΡΑΥΤΟΠΟΥΛΟΥ
Φόρουμ 