Free Spirit Ποίηση, Γραφή, Εκφραση, Ενημέρωση, Διασκέδαση | |
| | Ήχοι Σιωπής 2011 | |
| | |
Συγγραφέας | Μήνυμα |
---|
Ounkas Admin
Ημερομηνία εγγραφής : 01/06/2009 Ηλικία : 51 Τόπος : Αθήνα, Πειραιάς
| Θέμα: Απ: Ήχοι Σιωπής 2011 23/2/2011, 23:01 | |
| Γιατί ο ήλιος, ζέστη δεν φέρνει εδώ? κι όταν ξυπνάω, δεν υπάρχει ένας δρόμος, όλο προσμένω, κάποια Άνοιξη να δω, απ τη ψυχή θέλω να φύγει ο τρόμος.
Είναι φορές, που δεν γνωρίζω τι αγαπώ, είναι ζωές που αν τις έζησα, δεν ξέρω, τραγούδι λέω, με έναν άγνωστο σκοπό, μήπως πνοή μου, πίσω ξανά σε φέρω.
Σαν αστραπή που πέφτει και φωτιά, στον ουρανό, απλώνεται ένα χρώμα, φοβάται τόσο, που κρύβεται η ματιά, ψάχνω από κάπου, να κρατηθώ ακόμα.
Μια φυλακή, ένα μικρό κελί κλειστό, γύρω απ το σώμα, άλλο δεν το ορίζω, για λίγο κράτησα, ένα χέρι ζεστό, μα το χασα και στ άγνωστο, γυρίζω.
Μικρές στιγμές, γελούν απόψε ειρωνικά, και η νύχτα χάνει, κάθε φως και γέρνει, μάζεψε η αγρύπνια, βίαια αρπακτικά, ένας αετός, τα όνειρα μου τώρα, σέρνει…
Ounkas 26/01/2011
| |
| | | Ounkas Admin
Ημερομηνία εγγραφής : 01/06/2009 Ηλικία : 51 Τόπος : Αθήνα, Πειραιάς
| Θέμα: Απ: Ήχοι Σιωπής 2011 25/2/2011, 15:27 | |
| Να πετάξω στα σύννεφα, να αισθανθώ την βροχή, με τις σταγόνες να παίξω, να χορεύω στα φύλλα, των ονείρων να αγγίξω απαλά, την χρυσή εποχή, της αγάπης να νιώσω, την βουβή ανατριχίλα...
Να χορτάσει το βλέμμα μου, μ ότι δεν έχει αντέξει, κι ότι τόσο με πλήγωσε, καλό φίλο να κάνω, το κορμί σ ότι αγάπησε, εκεί πάλι να τρέξει, όσα η ψυχή χρόνια ζήταγε, τώρα εγώ να τα φτάνω.
Μ ένα ΄όχι ΄σου, έκλαψα, σ΄ένα ΄ναι΄σου ανασαίνω, σαν πηλός όσα έχτιζα, η ίδια.. γκρέμισα πάλι, το χαμόγελο που έχασα, σιγά πίσω μου σέρνω, θα το δώσω στη θάλασσα ή σε κάποιο ακρογιάλι.
Κι αν μπορέσω για σένα, να φυλάξω ένα αστέρι, να το αφήσω στα χέρια σου, απαλά να το κλείσεις, να το μάθεις όσα έζησες, όσα τ αύριο θα φέρει, και εκείνο θα κάνει, ότι κι αν του ζητήσεις.. .
Ounkas 27/01/2011
| |
| | | Ounkas Admin
Ημερομηνία εγγραφής : 01/06/2009 Ηλικία : 51 Τόπος : Αθήνα, Πειραιάς
| Θέμα: Απ: Ήχοι Σιωπής 2011 25/2/2011, 15:31 | |
| Μικρή η αλήθεια, μάτια στο τίποτα χαμένα, έχασα ότι αγάπησα, σε μια μόνο στιγμή, κι όμως η καρδιά ζητά, όλα τα περασμένα, δεν με αφήνει να χαράξω, πάνω τους μια γραμμή.
Να την! Τη βλέπω κάθεται μπρός μου και γελάει, μου λέει ιστορίες απ το χθες, που νοσταλγώ, και την αγάπη εκείνη την παλιά, κάνει να κυλάει, και με αφήνει μέσα της, σε εικόνες να πνιγώ.
Σαν το λιοντάρι πάλεψα, μα εκείνη δεν λυπάται, την έκλεισα στο τίποτα και τώρα θέλει εκείνα, κάποτε που είχα υποσχεθεί, άλλο δεν με φοβάται, θέλει όλα αυτά που έταξα, τα πιο λευκά τα κρίνα.
Πού να τα βρω, απόψε εδώ? δεν ζουν πλέον μαζί μου, άλλο μην με πονάς καρδιά, δεν θα ξαναγυρίσει, άσε με ήσυχη, στη σιωπή, μέσα στην φυλακή μου, και στο μπαούλο κλείδωσε, ότι έχω αγαπήσει…
Μα εκείνη ουρλιάζει και θρηνεί, θέλει να γαληνέψει, στην πιο γλυκιά της αγκαλιά, να μπει και να κρυφτεί, δεν έχει μείνει τίποτα, τίποτα που να αντέξει.. το κλάψα της και την ψυχή που βλέπει όλο σκυφτή..
Ounkas 29/01/2011
| |
| | | Ounkas Admin
Ημερομηνία εγγραφής : 01/06/2009 Ηλικία : 51 Τόπος : Αθήνα, Πειραιάς
| Θέμα: Απ: Ήχοι Σιωπής 2011 25/2/2011, 15:34 | |
| Έτσι αστραπή και νύχτα και σκοτάδι, όχι θυμός, μόνο αλήθεια κι αντοχή, δύναμη ναι, κι ένα μικρό σημάδι, να μου θυμίζει, τούτη εδώ την εποχή.
Αέρας ναι, που κυβερνά και διώχνει, τη θέρμη αφήνει, χιόνι και παγωνιά, ένα αόρατο, πάντα χέρι με σπρώχνει, κει να ριχτώ, μέσα στην καταχνιά.
Καπνός πυκνός, σαν δέντρο έχει ρίζες, δεν βλέπεις δρόμο, μα συνέχεια βαδίζεις, οι ελπίδες έγιναν, από την στάχτη, γκρίζες, κομμάτι ανθρώπου, όταν σε δουν, θυμίζεις.
Ένοχες σκέψεις, πνίγουν κάθε λογική, εικόνες έρχονται, νέες πληγές ανοίγουν, τι είναι σωστό, ποια κίνηση εχθρική, ρωτώ μα απάντηση, οι γύρω δεν μου δίνουν.
Μαύρη γιορτή, αφού δεν πέρασε κανείς, μοιάζει ειρωνεία, του χιονιού το λευκό, είπες, θα έρθεις, κι ακόμα να φανείς, το ΄τίποτά΄ μου τρέμεις, ΔΕΝ ΣΕ ΑΔΙΚΩ!!
Ounkas 01/02/2011
| |
| | | Ounkas Admin
Ημερομηνία εγγραφής : 01/06/2009 Ηλικία : 51 Τόπος : Αθήνα, Πειραιάς
| Θέμα: Απ: Ήχοι Σιωπής 2011 6/3/2011, 22:36 | |
| Κι αν η ψυχή, πετάξει μακριά από εδώ, αστέρι θα γίνει στο δικό σου ουρανό, ξεκίνησα κάποτε, το ξέρεις να βρω, μια πόλη, μα βούλιαξαν οι οδοί στο κενό.
Χιλιάδες βροχές κι ο κόσμος δεν βλέπει, τις λίγες σταγόνες, της ψυχής το βυθό, τα πάντα κλεισμένα, σε γιατί και σε πρέπει, μα εγώ με την σκέψη σου και πάλι μεθώ.
Δεν έζησα τόσο, για να βρω ένα δρόμο, χωρίς να χει τέλος, μα μόνο αρχή, σελίδες κρυμμένες, σε τεράστιο τόμο, μια λέξη που ξέφυγε, από μια προσευχή.
Παλεύω, μα αγάπη, είναι λίγος ο χρόνος, οι χειμώνες που πέρασαν, σκέπασαν τη ζωή, με πονάει, μα πρέπει, να βαδίσεις μόνος, είναι αργά να δώσεις, στην ψυχή μου πνοή.
Ounkas 02/02/2011
| |
| | | Ounkas Admin
Ημερομηνία εγγραφής : 01/06/2009 Ηλικία : 51 Τόπος : Αθήνα, Πειραιάς
| Θέμα: Απ: Ήχοι Σιωπής 2011 6/3/2011, 22:42 | |
| Χαρίζω εικόνες, σε άδειες σελίδες, γεμίζω τετράδια, με ήχους σιωπής, σου δείχνω απ μένα, όσα δεν είδες, να μην έχεις κάτι, άλλο να πεις...
Σου ανοίγω αργά, μικρά μονοπάτια, δρόμους που ξέρουν, πώς να χαθούν, δάκρυα δεν στάζουν, άλλο τα μάτια, μα νιώθεις μαζί σου, πως θα ενωθούν.
Μικρές διαδρομές, μεγάλης αξίας, φωνές που μιλούν, όταν σωπαίνουν, μνήμες σβησμένες, μια νέας θυσίας, ανάσες που έγειραν, αθώες πεθαίνουν.
Μορφές χωρίς σχήμα, θέλουν να ζήσουν, ασχήμια και τρόμος, ψυχές που θρηνούν, τριαντάφυλλα λένε, πως θέλουν ν ανθίσουν. μα σκοτάδια οι σκέψεις, πάλι γεννούν.
Το χθες τιμωρεί, το τώρα σκοτώνει, γελά μια στιγμή, δακρύζουν οι ώρες, το σήμερα ζει, ότι αύριο τελειώνει, εσένα αγαπώ, κι ας φέρνεις τις μπόρες.
Ounkas 03/02/2011
| |
| | | Ounkas Admin
Ημερομηνία εγγραφής : 01/06/2009 Ηλικία : 51 Τόπος : Αθήνα, Πειραιάς
| Θέμα: Απ: Ήχοι Σιωπής 2011 10/3/2011, 18:28 | |
| Στα σύνορα, της άκρης των ονείρων, εκεί που σμίγει ο ουρανός και η γη, στις νοητές γραμμές των 5 ηπείρων, στα καθαρά νερά που δείχνει η αυγή.
Στο γκρίζο των ματιών που επιμένει, να δει το φως, να ανατέλλει, να ξυπνά, σε κάθε νύχτα, που πάντα περιμένει, τα όνειρο αλήθεια, να γίνει, κι αγρυπνά.
Με τις σταγόνες της βροχής, κυλάω, γλιστρώ απαλά, να μην πονέσει το κορμί, κλαίω.. ξεσπώ.. θυμώνω και γελάω, και διεκδικώ, όσα οι άλλοι λένε ΄μη΄.
Σε μια ζωή, κλεισμένη μες τα τείχη, κουλουριασμένη στην γωνία, αναπολώ, μοναδική μου συντροφιά, τούτοι οι στίχοι, που μοιάζουν βλέμμα, από δάκρυ θολό.
Με νόμους που η καρδιά μόνο γνωρίζει, με δρόμους που ο νους, εδώ έχει φέρει, σαν φάντασμα, κάτι στ αυτί μου ψιθυρίζει , μα η καρδιά, δεν νοιάζεται, αν τα καταφέρει.
Ounkas 04/03/2011
| |
| | | Ounkas Admin
Ημερομηνία εγγραφής : 01/06/2009 Ηλικία : 51 Τόπος : Αθήνα, Πειραιάς
| Θέμα: Απ: Ήχοι Σιωπής 2011 10/3/2011, 18:30 | |
| Πριν ακόμα γνωρίσω, όσα τώρα μ αγγίζουν, έγινες καλοκαίρι, στην βαριά συννεφιά, έγινες δυό σταγόνες, που τα χείλη δροσίζουν, και η μόνη μου όαση, στην άθλια ερημιά.
Το χαμένο χαμόγελο, των ματιών μου η χαρά, έφτασαν λίγες λέξεις σου,να αλλάξει το βλέμμα, η ανάσα μου γύρισε, για τελευταία φορά, τώρα ζω μια αλήθεια, σε ένα απέραντο ψέμα.
Σαν το φως έχεις έρθει, το σκοτάδι να διώξεις, ήρθες όπως το κύμα, να ξεπλύνεις το δάκρυ, ένας άνεμος,τα βαριά,της καρδιάς μου,να σπρώξεις, μακριά απ το κορμί, στου απείρου την άκρη.
Οι ζωές μας γεμίσαμε, με στιγμές που μας καίνε, μα οι φλόγες ανέτειλαν, όλα όσα είχαν κρυφτεί, οι καρδιές είναι οι μόνες, που ποτέ τους δεν φταίνε, γιατί η αγάπη να ζήσει, θέλει πριν να θαφτεί ...
Ounkas 05/03/2011
| |
| | | Ounkas Admin
Ημερομηνία εγγραφής : 01/06/2009 Ηλικία : 51 Τόπος : Αθήνα, Πειραιάς
| Θέμα: Απ: Ήχοι Σιωπής 2011 10/3/2011, 18:33 | |
| Σ ότι το χθες μας, δεν άφησε να ζήσουμε, σε εκείνα που το σκάσαν, τρομαγμένα, σε όσα με τόλμη, ποτέ δεν θα ζητήσουμε, σε εκείνα που έφυγαν, κοιτώντας σαστισμένα.
Σ όλα αυτά, που ο ήλιος δεν ανέστησε, στα γκρίζα και μουντά, πρωινά της θλίψης, στον ύπνο που ποτέ, αγκαλιά δεν κράτησε, ένα μου όνειρο και όσα κοιτάς να κρύψεις.
Πέτρα και χώμα, η ερημιά μου χτίζεται, σ έναν αγώνα, συνεχώς εκεί παλεύω, όσοι στα τείχη, φτάνετε κι αγγίζετε, με τα δυό χέρια μου, θα δείτε τα σμιλεύω.
Σε αυτές τις λέξεις, φύλακας και κυνηγός, δεν έχουν νόημα για σένα, όταν διαβάζεις, ίσως και να ναι, της ψυχής μου ο εχθρός, γιατί πολλές φορές, εδώ να μπεις διστάζεις.
Γράφω για αυτά, που η αύρα μόνο τα θωρεί, όχι για όσα, ίσως τα μάτια μας πλουτίζουν, γράφω για σένα, που η ψυχή σου το μπορεί, να ξεχωρίζει όσα, απ τη ζωή αξίζουν . . .
Γι αυτούς τους κόσμους, που πλάθουμε κρυφά, αυτούς τους ψεύτικους, που δεν έχουν αξία, τους ερμηνεύουμε με λόγια, για εμάς σοφά, μα τελικά, δεν έχουν πια, καμία σημασία.
Γράφω για όσους, μας έφεραν την χαρά, για εσένα γράφω, που η αυγή σε έχει κλέψει, και για την άδικη, των ονείρων, την φθορά, που τρέχει ο άνεμος, γοργά να καταστρέψει.
Ounkas 06/03/2011
| |
| | | Ounkas Admin
Ημερομηνία εγγραφής : 01/06/2009 Ηλικία : 51 Τόπος : Αθήνα, Πειραιάς
| Θέμα: Απ: Ήχοι Σιωπής 2011 12/3/2011, 13:52 | |
| Στο χιόνι, που κάθισε στην καρδιά, στο γιατί, που τρυπά την συνήθεια, στην στερνή και δική μας βραδιά, στην ψυχή, που καλεί σε βοήθεια.
Στο γαλάζιο, του ουρανού το χαλί, στα ασημένια φεγγάρια που φεύγουν, στην ανάμνηση απ το δικό σου φιλί, στις χαρές που εμάς, δεν διαλέγουν,
μια φωνή, που κάθε βράδυ ζητάει, της ανάσας σου, τη ζέστη να βρει, και κάθε ώρα, με θλίψη ρωτάει, απ το ΄τίποτα΄... πότε θα βγει?
Δεν γνωρίζω κι έτσι πάντα σωπαίνω, δε κοιμάμαι, μα τα μάτια σφαλίζω, μακριά μου είσαι και δεν ανασαίνω, σαν την σκόνη, τη νύχτα σκορπίζω.
Στο βυθό γλιστρώ και θυμάμαι, μια αγκαλία, πάνω σ΄ένα χαλί, το σκοτάδι, όχι, δεν το φοβάμαι, ότι μου δωσες ... είναι πολύ.
Μα φορές είναι, που δακρυσμένη, φτάνω εκεί, που η ζωή δεν γυρνά, μες τις σκέψεις μου, είμαι χαμένη, και η βραδιά, εύκολα δεν περνά.
Στα όνειρα μου, μέσα σε αγγίζω, κι είναι υπέροχο, να ζω το εκεί, η αγάπη σου ποταμός, πλημμυρίζω, της αύρας σου, γλυκια μουσική.
Ounkas 07/03/2011
| |
| | | Ounkas Admin
Ημερομηνία εγγραφής : 01/06/2009 Ηλικία : 51 Τόπος : Αθήνα, Πειραιάς
| Θέμα: Απ: Ήχοι Σιωπής 2011 12/3/2011, 13:53 | |
| Στης γης τα όμορφα και ακριβά, βάδισα ελάχιστες στιγμές, μα ξέρω, όσοι κοιτάζουν τον ορίζοντα, βουβά, αυτούς στο πλάι μου,θα ήθελα να φέρω.
Όσοι για χρόνια, σωπαίνουν και ζητούν, μες τα ερείπια, χρώμα από τα λουλούδια, όσοι με αγκάθια, κάθε νύχτα κεντούν, πολλά λευκά και φωτεινά αγγελούδια,
αυτοί δεν είναι, οι ΄παράξενοι΄ θνητοί, που οι πολλοί, τους βλέπουν και γελάνε, από τους άλλους, δεν είναι πιο κουτοί, γιατί ποτέ τους, τα ΄ρηχά΄ δεν κυνηγάνε.
Είναι οι άνθρωποι, που νιώθουν την φωτιά, είναι εκείνοι, που την πλάτη δεν γυρίζουν, σε κάτι πιο αδύναμο, σε μια θολή ματιά, κι ότι έχει η ψυχή τους, το χαρίζουν.
Είναι οι σκιές που στο σκοτάδι, αναζητούν, μια αχτίδα ήλιου, μία μονάχα λάμψη, είναι εκείνοι, στα απαλά χέρια κρατούν, τα όνειρα τους, που το χθες έχει κάψει.
Είναι οι λόγοι, που δεν θέλουν να μιλούν, μα κάνουν πράξη, όσα η καρδιά προσμένει, είναι αυτοί, που άστρα πάνω τους φορούν, και τα μοιράζουν, γελαστοί κι ευτυχισμένοι.
Ounkas 08/03/2011
| |
| | | Ounkas Admin
Ημερομηνία εγγραφής : 01/06/2009 Ηλικία : 51 Τόπος : Αθήνα, Πειραιάς
| Θέμα: Απ: Ήχοι Σιωπής 2011 23/3/2011, 18:17 | |
| Έλα να σου γνωρίσω το δρόμο της φυγής, μείνε για να αγγίξεις, όλα τα κρυμμένα, άκου, τον ήχο, της απόκοσμης σιγής, δες όσα οι άλλοι, νομίζουν για χαμένα.
Ρώτα, όσα η σκέψη σου, θέλει να τα μάθει, βγες, σε ένα τοπίο, που δεν έχεις φανταστεί, γνώρισε της ψυχής, τα ανείπωτα τα πάθη, κόψε του δισταγμού σου, την αόρατη κλωστή.
Νιώσε τον άνεμο, που σκόρπισε τα φύλλα, χάιδεψε του ουρανού, όλα τα νοερά, διώξε από τα ερείπια, τις πέτρες και τα ξύλα, και τις ελπίδες σώπασε, που κλείνε γοερά.
Ζήσε όλα εκείνα, που λένε πως δεν φτάνεις, βρες του χειμώνα, την απίστευτη ομορφιά, κοίτα βαθιά σου, πόσα μπορείς να κάνεις, δείξε όσα αισθάνεσαι, με μία ζωγραφιά.
Άσε τους γύρω σου, να χτίζουνε στην άμμο, πίστεψε πως υπάρχει και για σένα μια ψυχή, μακριά απ την αγάπη, ότι και να κάνω, λέξεις που δεν ειπώθηκαν, ποτέ σε μια ευχή.
Γύρε και άκουσε, την καρδιά, ναι! μίλα της, άσε τον ψίθυρο, να φτάσει ως τα βαθιά, μες το κορμί κλείσε την, ρώτα και ζήτα της, την μόνη αλήθεια, που δεν μας έμαθαν, παιδιά.
Ounkas 09/03/2011
| |
| | | Ounkas Admin
Ημερομηνία εγγραφής : 01/06/2009 Ηλικία : 51 Τόπος : Αθήνα, Πειραιάς
| Θέμα: Απ: Ήχοι Σιωπής 2011 23/3/2011, 18:17 | |
| Μια πεταλούδα τα φτερά της τινάζει, λες και θέλει την σκόνη να διώξει, δες την θάλασσα, φορεσιά πως αλλάζει, το κύμα από πάνω της, θέλει να σπρώξει.
Η αυγή λαχταρά, τις κορφές να αγγίξει, των βουνών, που δειλά, το χιόνι αφήνουν, να γλιστρήσει απαλά και τα άνθη να δείξει, που οι πάγοι απρόθυμα, την θέση τους δίνουν.
Μια σταγόνα από δάκρυ, που τρέχει αργά, γιατί κάποιος δεν βρήκε το δρόμο να φτάσει, σε όλα όσα η ζωή του, του πήρε γοργά, και δεν έχει άλλο όμορφο, πια να κοιτάξει.
Η αχτίδα, του ήλιου, σιγανά ημερεύει, όσα η νύχτα σκοτάδι, γέμισε κι ενοχές, ένα ουράνιο τόξο, το φως συντροφεύει, κι έχουν στήσει χορό, όλες οι εποχές.
Μια σταγόνα από δάκρυ, που τρέχει αργά, γιατί κάποιος δεν βρήκε, το δρόμο να φτάσει, σ όλα εκείνα που η ζωή, του πήρε γοργά, άλλο όμορφο δεν έχει, πια να κοιτάξει.
Ounkas 10/03/2011
| |
| | | Ounkas Admin
Ημερομηνία εγγραφής : 01/06/2009 Ηλικία : 51 Τόπος : Αθήνα, Πειραιάς
| Θέμα: Απ: Ήχοι Σιωπής 2011 23/3/2011, 18:21 | |
| ΄Αν το σύννεφο δεις΄, άκουσα να μου λέει, ΄που νερό δεν θα φέρει, μα εδώ έχει σταθεί, αν ακούσεις τραγούδι, που μοιάζει να κλαίει, εγώ ανάσα θα δώσω, για να μην φοβηθεί.
Δίνω αγάπη κι ελπίδα, κι ας μην έχω για μένα, δίνω ήλιο και άνεμο και ας ζω στις σκιές, δίνω αλήθειες κι ας είναι, ο κόσμος μου ψέμα, δίνω μπλε, ενώ μένω στο γκρίζο του χθες.
Μα αν ρωτήσει κανείς, πες δικά μου δεν είναι, τ ονομά μου δεν θέλω, να φανεί πουθενά, μία χάρη μονάχα, σου ζητώ, έλα γίνε, ένα άστρο για λίγο, να μου φέγγει αχνά.
Κι ύστερα να πετάξεις, δεν θέλω να μείνεις, κάνει κρύο πολύ, θα σε κάνει κομμάτια, δεν θα κλάψω την ώρα, που εμένα θα αφήνεις, θα κρατήσω την φλόγα, απ τα δυό σου τα μάτια.
Είναι εκεί η ψυχή, δεν θα κάνει ούτε βήμα, σου το είπα μια μέρα, που είχες πάλι χαθεί, η αγάπη σου πέρασε, σαν πελώριο κύμα, κι έκανε την καρδιά μου, να σε ερωτευτεί.
Ότι έχεις αγγίξει, στην σιωπή θα κλειδώσω, όσες στάλες με κέρασες, από αλήθειες, κρατώ, μα κανείς δεν θα ξέρει, όταν λίγο βουρκώνω, πως στη σκέψη μου θα χω, ότι ακόμα αγαπώ. Ounkas 11/03/2011
| |
| | | Ounkas Admin
Ημερομηνία εγγραφής : 01/06/2009 Ηλικία : 51 Τόπος : Αθήνα, Πειραιάς
| Θέμα: Απ: Ήχοι Σιωπής 2011 23/3/2011, 18:31 | |
|
Κοίτα, δεν υπάρχει αυγή, που εδώ να έχει φτάσει, μοναχά οι σκιές, απ το φως τους μ αγγίζουν, από πότε η καρδιά μου, κάτι να χει γιορτάσει, δεν θυμάμαι, ούτε λέξεις, χαρωπά να σφυρίζουν.
Τις βραδιές με φεγγάρι, νοσταλγώ κι αγναντεύω, τις κοιτάζω να λείπουν, πάντα απ τον ουρανό μου, κι όμως μέσα μου λέω, μια βραδιά το πιστεύω, πως τη νύχτα θα κάνουν, μέρα μέσα στο νου μου.
Κι αν αυτό είναι ελπίδα, όνειρο ή αυταπάτη, με βοηθάει να φτάνω, στην επόμενη ώρα, έχεις δίκιο πως είναι, της ψυχής μου, απάτη, μα δεν θέλω όσα ζω, να τα χάσω από τώρα.
Έτσι εγώ κοροϊδεύω, την καρδιά μου τις νύχτες, της μιλώ για όταν έρθεις και αυτή ξημερώνει, σε προσμένει η δύστυχη, ψάχνοντας στους ξενύχτες, τη δική σου εικόνα, μα ο χρόνος τελειώνει...
Ounkas 12/03/2011
| |
| | | Ounkas Admin
Ημερομηνία εγγραφής : 01/06/2009 Ηλικία : 51 Τόπος : Αθήνα, Πειραιάς
| Θέμα: Απ: Ήχοι Σιωπής 2011 30/3/2011, 23:20 | |
| Τα λεπτά χωρίς οίκτο περνούν, τα κοιτάζω, κάθε χτύπος τους, μες την καρδιά μου μαχαίρι, της φωνάζω, να μην σταματήσει, προστάζω, την χτυπώ, την αγγίζω με τρεμάμενο χέρι.
Λίγο ακόμα ν αντέξει, θα γυρίσει όπου να ναι, κι όταν θα έρθει, τα πάντα θα γίνουν εντάξει, το τελευταίο μου όνειρο, οι ελπίδες κρατάνε, το χιονιά, την αυγή, να μην τον προφτάσει.
Μα εσύ πουθενά, χάθηκες και μαζί σου, έχασα ότι αξίζει, όποια αν είχα αντοχή, πάντοτε εδώ, κοντά μου, έχω ένα φιλί σου, και τον ήχο που κάνει, όταν πέφτει η βροχή.
Σ ένα σύννεφο ανέβηκα, τα όνειρο θα αφήσω, είναι εκείνο που ζήσαμε, εσύ κι εγω στο ΄μαζί΄, η καρδιά μου σταμάτησε, όχι δεν θα ρωτήσω, ξέρω, λόγο δεν έχει, άλλο πια για να ζει..
Ounkas 14/03/2011
| |
| | | Ounkas Admin
Ημερομηνία εγγραφής : 01/06/2009 Ηλικία : 51 Τόπος : Αθήνα, Πειραιάς
| Θέμα: Απ: Ήχοι Σιωπής 2011 7/4/2011, 22:28 | |
| Σαν μια σταγόνα η ζωή, πάνω μου τρέχει, την κυνηγώ να μην την χάσω, να μην φτάσει μέχρι το χώμα, γιατί ακόμα και αν αντέχει, θα την σκεπάσει και τη λάμψη της θα χάσει.
Σαν ένα όνειρο η ζωή, μέσα μου αφήνει, μικρά κομμάτια, της χαράς μα και της λύπης, όλα τα υπόλοιπα στους γύρω της, τα δίνει, όμως εσένα όταν ψάχνει, πάντα λείπεις..
Σαν ένα σύννεφο η ζωή, σκεπάζει αλήθειες, και στις σκιές του, στάλες πολλές χορεύουν, σε περιμένουν, όμως και πάλι εσύ δεν ήρθες, μένουν εκεί, και τα άλλα σύννεφα ζηλεύουν.
Σαν τα ερείπια η ζωή μου, μέσα στη σκόνη, κυλιέται σ άδειους δρόμους κι όλο ρωτάει, μήπως το σώμα σου, τόσο να το λερώνει, που η καρδιά σου, έχει ξεχάσει ν αγαπάει?
Σαν ένα αστέρι η ζωή μου, κάθε βράδυ, ρίχνει το φως του, μήπως θέλεις να φανείς, μα η ψυχή, μοιάζει με απύθμενο πηγάδι, που να το βρει, δεν ψάχνει πια, κανείς. . .
Σαν ένα ρούχο η ζωή μου, που έχει λιώσει, τρύπιο κουρέλι, σέρνεται πάνω στο σώμα, απόψε νιώθω, πως η ζωή θα με προδώσει, μα θα προσμένω να σε δω, για λίγο ακόμα..
Ounkas
15/03/2011
| |
| | | Ounkas Admin
Ημερομηνία εγγραφής : 01/06/2009 Ηλικία : 51 Τόπος : Αθήνα, Πειραιάς
| Θέμα: Απ: Ήχοι Σιωπής 2011 7/4/2011, 22:28 | |
| Να το πάλι! Αυτό το προαίσθημα της κραυγής, του κάτι, που δεν ξέρω τι είναι, ήρθε πάλι, θα θελα άνεμος να είναι, της κρύας αυτής αυγής, που ήρθε σαν κύμα, μα δεν φτάνει στ ακρογιάλι.
Σφίγγει η καρδιά και η ανάσα, δες! ματώνει! σαν να παλεύει, μην ακούσει όσα θα της πουν, τα στόματα που κάνουν, το αίμα να παγώνει, τα χείλη για καιρό, το γέλιο να μην βρουν.
Δεν το ορίζω πια, είναι απέραντος, βαρύς ο πόνος, χρόνια να σταματήσει του έλεγα, μα είναι εδώ, βλέπω ένα άνοιγμα, ένας καινούργιος δρόμος, αμέσως τρέμω, δεν γνωρίζω αλήθεια, τι θα βρω.
Πίκρα σκορπίζουν τα αστέρια, και η νύχτα, δεν προχωρά, μα μένει εδώ, αχ πόσο με τρυπά! φεγγάρι πάρε τα μακριά μου, έλα και κρύφτα , μες το σκοτάδι, καλύτερα η ζωή μου πια χωρά.
Κάτι σαν να ρχεται, κι εγώ απλά προσμένω, δεν είναι αστείο, μου γελά, μα δεν με πείθει, σαν το κερί λιώνω, κι ας με κρατώ αναμμένο, κι απόψε εγώ μία σκιά, ανάμεσα στα πλήθη.
Ounkas 20/03/2011
| |
| | | Ounkas Admin
Ημερομηνία εγγραφής : 01/06/2009 Ηλικία : 51 Τόπος : Αθήνα, Πειραιάς
| Θέμα: Απ: Ήχοι Σιωπής 2011 7/4/2011, 22:29 | |
| Άργησες, ώρες πέρασαν από πάνω μου, με τσάκισαν, και τα λεπτά τους, κυλούσαν λες βελόνες στο κορμί, Άργησες, μετά από χρόνια, τα μάτια είδα, δάκρυσαν, τραβά η νύχτα, σ ότι έχω ζήσει, απόψε μια γραμμή.
Ήξερες, στα δύο πως θα κοβε την μέρα, η απουσία σου, και τα χαμόγελα, που εδώ είχες αφήσει, θα παγώναν, ήξερες, πως από σένα ότι ζητούσα, η παρουσία σου, τα άγρια όνειρα έδιωχνε, που τις βραδιές, κυκλώναν.
Άφησες, το φως του ήλιου σου εδώ, αλλά με έκαψε, απ το σκοτάδι, όταν βγεις στο φως, αυτό τυφλώνει, άφησες, τη μουσική εδώ, μα ξαφνικά κι αυτή έπαψε, η μοναξιά, που φίλη μου ήτανε καλή, τώρα σκοτώνει.
Πέταξες, ότι σκισμένο ρούχο η ψυχή μου, φόραγε, για να σκεπάζει τις ουλές, μην τα βλέμματα τρομάζουν πέταξες, κι όσα λεπτά είχε η καρδιά μου, όσα χώραγε, και είπες, χρώματα θα φέρεις, για να μου ταιριάζουν.
Μα έκλεισες την πόρτα πίσω σου και τώρα,δεν ανοίγει, σου είχα δώσει το κλειδί, μα το ποτάμι μακριά το πήρε, το χιόνι που πριν καθάρισες, τώρα με μίσος με τυλίγει, έλα ξανά ανάσα, σώμα μου κομματιασμένο κι εδώ γύρε.
Ounkas 23/03/2011
| |
| | | Ounkas Admin
Ημερομηνία εγγραφής : 01/06/2009 Ηλικία : 51 Τόπος : Αθήνα, Πειραιάς
| Θέμα: Απ: Ήχοι Σιωπής 2011 8/4/2011, 18:15 | |
| Μέσα σε κάθε μια σταγόνα που κυλά, είναι μια ελπίδα, ερμητικά κλεισμένη, ο άγγελος μου κάθε μέρα τη φυλά, μαζί με κάποια ανάσα μου χαμένη.
Κι όταν λυγίζω, την αφήνει κι έρχεται, φέρνει ένα χάδι, που απαλά μ αγγίζει, ως την αυγή, η ψυχή μου βρέχεται, και το πρωί, έχει ένα κάτι να ελπίζει.
Έτσι για χρόνια, καταφέρνω να νικώ, όσα θηρία τις στιγμές μου κλέβουν, όλα εκείνα, που πάντοτε διεκδικώ, μα φτάνω στις πηγές, κείνες στερεύουν.
Δεν θα μπορούσα, μόνη μου να σταθώ, μπροστά στο τίποτα, που κάθε οδό κλείνει, σε μια αγκαλιά, μέσα δε θα χαθώ, κι η ερημιά, κάθε χαρά μου πίνει.
Μέσα σε κάθε μια σταγόνα που κυλά, όταν κραυγές γεμίζει γύρω ο αγέρας, μια φωνή βρίσκεται και πάντα μου μιλά, για το πελώριο, της μοναξιάς μου, τέρας…
Ounkas 25/03/2011
| |
| | | Ounkas Admin
Ημερομηνία εγγραφής : 01/06/2009 Ηλικία : 51 Τόπος : Αθήνα, Πειραιάς
| Θέμα: Απ: Ήχοι Σιωπής 2011 8/4/2011, 18:15 | |
| Πάρε με στην αγκαλιά σου, μην μ αφήνεις, η ελπίδα γέρασε, ξεφλούδισαν οι τοίχοι, σήμερα θα θελα, μαζί μου εδώ να μείνεις, δεν σου το είπα, μα το λένε αυτοί οι στίχοι.
Ταξίδεψε με εκεί, που άνθρωποι δεν πάνε, σε τόπους άλλους, που η σιωπή θα ακουστει, μες την καρδιά μου, οι χτύποι σου χωράνε, κάνε το βλέμμα, απ ένα δάκρυ να πιαστεί.
Να κρεμαστεί εκεί, κι όταν στεγνώσει, μην το ξεπλύνεις, ας το να σ ακολουθεί, σαν την ντροπή, που η αυγή έχει ματώσει, σαν τα όνειρο, που έχει απ άλλους προδοθεί.
Στα χέρια σου, άσε με λίγο να κουρνιάσω, μην με κοιτάζεις, ούτε λέξη μην μου λες, αύριο, καινούργια διαδρομή θα δοκιμάσω, να ακολουθήσεις, αν σ΄ αρέσει, αν το θες.
Άνοιξε δρόμος, και θα ψάξω, τί να κρύβει, ίσως να βρω, όπως και εδώ, μόνο σκοτάδι, μα αν δεν βαδίσω, δεν θα ξέρω αν με πνίγει, αν είναι ίσκιος της ψυχή μου ή αν είναι χάδι..
Ounkas 26/03/2011
| |
| | | Ounkas Admin
Ημερομηνία εγγραφής : 01/06/2009 Ηλικία : 51 Τόπος : Αθήνα, Πειραιάς
| Θέμα: Απ: Ήχοι Σιωπής 2011 15/4/2011, 20:17 | |
| Μοιάζουμε νησιά που η θάλασσα χωρίζει, τα ίδια κύματα σκάνε όμως, στις ακτές τους, λουλούδι είμαστε, που κάθε Άνοιξη, μυρίζει, μα το χειμώνα η ευωδιά, μένει στο χτες τους.
Μοιάζουμε δέντρα, που ο βοριάς τα έχει σπάσει, μα στέκουν.. έστω λυγισμένα και παλεύουν, αστέρια είμαστε, που ο ουρανός τα έχει χάσει, γιατί έχουν φύγει, για αλλού πια ταξιδεύουν.
Μοιάζουμε εικόνες, που ξεθώριασαν στο χρόνο, μα παραμένουμε εδώ, και ας μην τις θέλουν, με παιδί μοιάζουμε, για μέρες, έχει μείνει μόνο, και γύρω του όλοι, κάνουν πως δεν το ξέρουν.
Μοιάζουμε σύννεφα, που ενωμένα προχωράνε, δεν αντιστέκονται, στου ανέμου την οργή, βιβλίο είμαστε, που οι άνθρωποι πετάνε, γιατί από μέσα του, κυλά αγάπη και στοργή.
Μισός εσύ.. μισή και εγώ.. κι άλλο αντέχουμε, θα συνεχίσουμε κι ας είναι ο δρόμος μας στενός, πέρα από τις δυό ψυχές σε μιά, .. δεν έχουμε, μα ο χρόνος μας, γεμάτος είναι , όχι κενός..
Μισή εγώ, μισός κι εσύ, μα πάντα η αλήθεια, τα βήματα μας θα οδηγεί, όπου κι αν πάμε, πόνος εγώ, καημός εσύ, μα έγιναν συνήθεια, είναι το τίμημα, για εκείνους που αγαπάνε..
Ounkas 27/03/2011
| |
| | | Ounkas Admin
Ημερομηνία εγγραφής : 01/06/2009 Ηλικία : 51 Τόπος : Αθήνα, Πειραιάς
| Θέμα: Απ: Ήχοι Σιωπής 2011 15/4/2011, 20:18 | |
| Τώρα πια ξέρεις, είδες το βλέμμα το χαμένο, πάνω στα φύλλα να γλιστρά, σαν την σταγόνα, στου ουρανού το γαλανό, να σεργιανά δεμένο, με μια αόρατη κλωστή, που αντέχει ακόμα.
Είδες και την μικρή, καρδιά να δραπετεύει, να δίνει εκείνη το ρυθμό, έξω στο σώμα, τα χέρια έτρεμαν, κανείς δεν το πιστεύει, σ εκείνο οδεύω που με έπλασε, το χώμα.
Να είναι αλήθεια πως αγέρωχη βαδίζω, και δυνατή και ζωντανή, μιλώ, ανασαίνω, μα στη στιγμή, όταν μόνη μένω, χωρίζω, κομμάτια γίνομαι, να φύγω μόλις προλαβαίνω..
Μισό κορμί και η ψυχή μου λέει πάμε, δρόμος στενός κι ο κόσμος μου σωπαίνει, να ζω στο ΄εσύ΄ καλύτερα και ας σκορπάμε, ξέρει η καρδιά μου και εγώ πώς να πεθαίνει…
Ounkas 28/03/2011
| |
| | | Ounkas Admin
Ημερομηνία εγγραφής : 01/06/2009 Ηλικία : 51 Τόπος : Αθήνα, Πειραιάς
| Θέμα: Απ: Ήχοι Σιωπής 2011 21/4/2011, 19:56 | |
| Μην φωνάζεις, κάθε σου λέξη, πίσω με γυρίζει, σ ένα χθες, που δεν θέλω άλλο να θυμάμαι, θέλει η νους πως έφυγε, χάθηκε να ελπίζει, θέλει η ψυχή, γλυκές τις νύχτες σαν κοιμάμαι.
Μην με μαλώνεις, στα χείλη σου κρέμασε την χαρά, η αγκαλιά σου, ένα λιμάνι που ποτέ δεν είχα, μέσα εκεί, είναι όλα, όσα η αγάπη λαχταρά, σε ευχαριστώ που άνοιξες τη καρδιά και μπήκα.
Ounkas 29/03/2011
| |
| | | Ounkas Admin
Ημερομηνία εγγραφής : 01/06/2009 Ηλικία : 51 Τόπος : Αθήνα, Πειραιάς
| Θέμα: Απ: Ήχοι Σιωπής 2011 21/4/2011, 19:57 | |
|
Ότι κι αν γίνει, να θυμάσαι πως μπορεί, πάντα η ψυχή σου να ψάχνει, ΄γιατί τώρα΄, πάντα η σκέψη με το πάθος να απορεί, μα η ζωή φέρνει λάθος στιγμή, τα δώρα.
Δεν μας ρωτά, αν τώρα θέλει η καρδιά, δεν προετοιμάζει τον καιρό, ούτε το χρόνο, εμείς ξαπλώνουμε ανίδεοι, μια βραδιά, και την επόμενη, γεμάτοι είμαστε με πόνο.
Ounkas 30/03/2011
| |
| | | | Ήχοι Σιωπής 2011 | |
|
Παρόμοια θέματα | |
|
| Δικαιώματα σας στην κατηγορία αυτή | Δεν μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης
| |
| |
| |
|