Free Spirit
Θέλετε να αντιδράσετε στο μήνυμα; Φτιάξτε έναν λογαριασμό και συνδεθείτε για να συνεχίσετε.
Free Spirit

Ποίηση, Γραφή, Εκφραση, Ενημέρωση, Διασκέδαση
 
ΦόρουμΦόρουμ  ΑναζήτησηΑναζήτηση  Latest imagesLatest images  ΕγγραφήΕγγραφή  Σύνδεση  

 

 Η Ιστορία των Ινδιάνων II

Πήγαινε κάτω 
Μετάβαση στη σελίδα : 1, 2  Επόμενο
ΣυγγραφέαςΜήνυμα
Ounkas
Admin
Ounkas


Ημερομηνία εγγραφής : 01/06/2009
Ηλικία : 51
Τόπος : Αθήνα, Πειραιάς

Η Ιστορία των Ινδιάνων II Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Η Ιστορία των Ινδιάνων II   Η Ιστορία των Ινδιάνων II Empty6/1/2011, 22:31

Nez Perces

Οι Nez Perces (Γαλλική λέξη που σημαίνει «τρυπημένες μύτες») πήραν την ονομασία τους από την συνήθειά τους να φορούν ένα δόντι στην μύτη τους. Ανήκουν στην ημί-νομαδική φυλή των Plateau, που γυρνούσαν τις ξηρές, έρημες περιοχές του Idaho, στα ανατολικά του Όρεγκον και της Ουάσινγκτον.

Ήταν γνωστοί για το εμπόριό τους, την γενναιότητά τους και την μεγαλοψυχία τους, την μοναδικήτους ικανότητα στην εκτροφή των γνωστών αλόγων Appaloosa, και τα φίνα καλάθια που κατασκεύαζαν οι γυναίκες της φυλής. Ήταν μονίμως φιλικοί με τους λευκούς.

Μία μεγάλη φυλή της γλωσσικής οικογένειας των Shahaptian, ζούσαν σε μεγάλα κοινοτικά σπίτια που φιλοξενούσαν πολλές οικογένειες. Όταν αναγκάστηκαν να αφήσουν τα αγαπημένα τους μέρη της Πεδιάδας Wallowa, πολέμησαν σκληρά και περίτεχνα στον Πόλεμο των Nez Perce το 1877,

με αρχηγό τον Chief Joseph, που κέρδισε τον θαυμασμό των εχθρών του με το κουράγιο του κατά την διάρκεια των συμπλοκών. Σήμερα, περίπου 1500 μέλη της φυλής ζουν στα 88.000 εκτάρια γης του Καταυλισμού των Nez Perce με κέντρο το Lapwai, στο Idaho.
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
Ounkas
Admin
Ounkas


Ημερομηνία εγγραφής : 01/06/2009
Ηλικία : 51
Τόπος : Αθήνα, Πειραιάς

Η Ιστορία των Ινδιάνων II Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: Η Ιστορία των Ινδιάνων II   Η Ιστορία των Ινδιάνων II Empty6/1/2011, 22:32

Chief Joseph
Hin-mah-too-yah-lat-kekt (1840-1904)


Ο άνθρωπος που έγινε μια εθνική διασημότητα με το όνομα -Chief Joseph- γεννήθηκε στη Wallowa Valley, στο σημερινό Βορειοανατολικό Oregon, το 1840. Του δόθηκε το όνομα Hin-mah-too-yah-lat-kekt ή Thunder Rolling Down The Mountain (Κεραυνός Που Κατρακυλά Στο Βουνό), αλλά ήταν γνωστός σα Joseph ο Νεώτερος, γιατί ο πατέρας του πήρε το Χριστιανικό όνομα Joseph όταν βαφτίστηκε στην Ιεραποστολή Lapwai από τον Henry Spalding το 1838.

Ο Joseph ο Πρεσβύτερος ήταν ένας από τους πρώτους Nez Perc που ασπάστηκαν το Χριστιανισμό και ένας ενεργός υποστηρικτής της μακρόχρονης ειρήνης της φυλής με τους λευκούς. Το 1855 βοήθησε κιόλας τον περιφερειακό κυβερνήτη της Washington να φτιάξει ένα καταυλισμό για τους Nez Perc που απλωνόταν από το Οregon ως το Idaho. Αλλά το 1863, ακολουθώντας τον πυρετό του χρυσού μέχρι μέσα στην περιοχή των Nez Perc, η ομοσπονδιακή κυβέρνηση πήρε πίσω 6.000.000 εκτάρια από τη γη αυτή, περιορίζοντας τους Nez Perc σε ένα καταυλισμό στο Idaho που ήταν μόλις το 1/10 του αρχικού μεγέθους.

Νιώθοντας προδομένος ο ίδιος, ο Joseph ο Πρεσβύτερος, αποκήρυξε τις Η.Π., κατέστρεψε την Αμερικάνικη σημαία και τη Βίβλο του, και αρνήθηκε να μετακινήσει την ομάδα του από τη Wallowa Valley ή να υπογράψει τη συνθήκη που θα καθιστούσε επίσημα τα νέα όρια του καταυλισμού.

Όταν ο πατέρας του πέθανε το 1871, ο Joseph εκλέχτηκε να τον διαδεχτεί. Κληρονόμησε όχι μόνο ένα όνομα αλλά μια κατάσταση ολοένα και πιο άστατη, καθώς οι λευκοί άποικοι συνέχιζαν να έρχονται στη Wallowa Valley. O Joseph αντιστάθηκε με σθένος σε όλες τις προσπάθειες να αναγκάσουν την ομάδα του να μετακινηθεί προς το μικρό καταυλισμό στο Ιdaho και το 1873 μια ομοσπονδιακή διαταγή που αφορούσε τη μετακίνηση των λευκών αποίκων και τη παραμονή των δικών του στη Wallowa Valley, έδειξε ότι ίσως να ήταν επιτυχής.


Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
Ounkas
Admin
Ounkas


Ημερομηνία εγγραφής : 01/06/2009
Ηλικία : 51
Τόπος : Αθήνα, Πειραιάς

Η Ιστορία των Ινδιάνων II Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: Η Ιστορία των Ινδιάνων II   Η Ιστορία των Ινδιάνων II Empty6/1/2011, 22:34


Αλλά η ομοσπονδιακή κυβέρνηση σύντομα αντέστρεψε τα λεγόμενά της και το 1877, ο Στρατηγός Oliver Otis Howard, απείλησε με επίθεση του ιππικού για να αναγκάσει την ομάδα του Joseph και άλλους αντιστεκόμενους να μετακινηθούν προς τον καταυλισμό. Πιστεύοντας πως μια αντίσταση προς το στρατό θα ήταν ανώφελη ο Joseph οδήγησε απρόθυμα τους ανθρώπους του προς το Idaho.

Δυστυχώς, ποτέ δεν έφτασαν εκεί. Περίπου είκοσι νέοι πολεμιστές Nez Perc, εξαγριωμένοι που έχασαν τα εδάφη της φυλής τους, οργάνωσαν μια επιδρομή σε κοντινούς αποικισμούς και σκότωσαν αρκετούς λευκούς. Αμέσως ο στρατός άρχισε να καταδιώκει την ομάδα του Joseph και τους άλλους που δεν είχαν μετακινηθεί προς τον καταυλισμό. Αν και αντίθετος με τον πόλεμο, ο Joseph μέτρησε τη τύχη του μαζί με τους πολεμικούς αρχηγούς.

Αυτό που ακολούθησε ήταν μια από τις πιο ιδιοφυείς στρατιωτικές υποχωρήσεις στην Αμερικάνικη Ιστορία. Ακόμα και ο Στρατηγός William Tecumseh Sherman που δε συμπαθούσε τους Ινδιάνους, εντυπωσιάστηκε από την πορεία των 1400 μιλίων, λέγοντας ότι: “οι Ινδιάνοι έδειξαν κουράγιο και επιδεξιότητα τέτοια που προκάλεσαν παγκόσμιο έπαινο… (αυτοί) πολέμησαν με σχεδόν επιστημονική επιδεξιότητα, χρησιμοποιώντας εμπροσθοφυλακές και οπισθοφυλακές, γραμμές ακροβολιστών, και οχυρώματα στο πεδίο της δράσης”. Για παραπάνω από 3 μήνες, η ομάδα των περίπου 700, στους οποίους λιγότεροι από 200 ήταν πολεμιστές, πολεμούσαν 2000 στρατιώτες και Ινδιάνους βοηθητικούς των Η.Π. σε τέσσερις κύριες μάχες και πολυάριθμους ακροβολισμούς.

Μέχρι την επίσημη παράδοση στις 5 Οκτωβρίου 1877, ο Αμερικανικός Τύπος ανέφερε ευρέως τον Joseph σαν Ο Κόκκινος Ναπολέοντας (the Red Napoleon). Είναι απίθανο πάντως να είχε ένα τόσο αποφασιστικό ρόλο στη στρατιωτική παλικαριά των Nez Perc όπως υπαινίσσεται ο θρύλος του. Ποτέ ο λαός του δεν τον σκεφτόταν σα πολεμιστή αρχηγό και ακόμη και ανάμεσα στην ομάδα της Wallowa, ήταν ο Olikut, ο μικρότερος αδερφός του Joseph, αυτός που οδήγησε τους πολεμιστές, ενώ ο Joseph ήταν υπεύθυνος για τη φύλαξη του στρατοπέδου.

Μάλιστα φαίνεται πως ο Joseph είχε ταχθεί ενάντια στην απόφαση να πάει στη Montana και να ζητήσει βοήθεια από τους Crows και ότι άλλοι αρχηγοί, ο Looking Glass και μερικοί που είχαν σκοτωθεί πριν την παράδοση_ ήταν οι αληθινοί γνώστες της στρατηγικής για την εκστρατεία. Παρ’ όλα αυτά, ο ευρέως ανατυπωμένος λόγος του Joseph, όταν παραδόθηκαν, τον έχει αποθανατίσει σαν ένα στρατιωτικό ηγέτη στην Αμερικανική λαϊκή κουλτούρα:

Κουράστηκα να πολεμώ. Οι αρχηγοί μας σκοτώθηκαν. Ο Looking Glass είναι νεκρός. Ο Toohoolhoolzote είναι νεκρός. Οι πρεσβύτεροι είναι όλοι νεκροί. Είναι οι νέοι άνδρες που λένε Ναι ή Όχι. Εκείνος που οδήγησε τους νέους άνδρες (Olikut) είναι νεκρός. Κάνει κρύο και δεν έχουμε κουβέρτες. Τα μικρά παιδιά πεθαίνουν απ’ το κρύο.

Οι άνθρωποί μου, μερικοί από αυτούς, έχουν καταφύγει στους λόφους, και δεν έχουν ούτε κουβέρτες, ούτε φαγητό. Κανείς δε ξέρει που βρίσκονται ίσως πεθαίνουν απ’ το κρύο. Θέλω να έχω καιρό να ψάξω για τα παιδιά μου, και να δω πόσα από αυτά μπορώ να βρω. Ίσως τα βρω ανάμεσα στους νεκρούς. Ακούστε με, αρχηγοί μου.

Είμαι κουρασμένος. Η καρδιά μου είναι άρρωστη και λυπημένη. Από εκεί που ο ήλιος τώρα στέκεται, δε θα πολεμήσω άλλο, για πάντα.


Η δόξα λίγο ωφέλησε το Joseph. Αν και είχε παραδοθεί νομίζοντας ότι θα του επέτρεπαν να γυρίσει σπίτι, ο Joseph και ο λαός του στάλθηκαν αρχικά στο Ανατολικό Kansas και μετά σε ένα καταυλισμό στην Ινδιάνικη Επικράτεια (τωρινή Oklahoma), όπου πολλοί από αυτούς πέθαναν από επιδημίες.

Αν και του επέτρεψαν να επισκεφτεί την Washington, D.C., το 1879, για να υποστηρίξει την υπόθεσή του στον Πρόεδρο των Η.Π. Rutherford B. Hayes, μόλις το 1885 ο Joseph και οι άλλοι πρόσφυγες επεστράφησαν στο Pacific Northwest. Ακόμα και τότε, οι μισοί, και ο Joseph μαζί, στάλθηκαν σε ένα όχι Nez Perc καταυλισμό, στην Bόρεια Washington, χωριστά από τους υπόλοιπους ανθρώπους τους στο Idaho και την πατρίδα τους στη Wallowa Valley.

Τα τελευταία του χρόνια, ο Joseph μιλούσε με ευγλωττία για την άδικη πολιτική των Η.Π. προς το λαό του και είχε την ελπίδα πως η υπόσχεση της Αμερικής για ελευθερία και ισότητα, ίσως μια μέρα εκπληρωνόταν και για τους Iνδιάνους. Μια αδάμαστη φωνή συνείδησης για τη Δύση, πέθανε το 1904, ακόμη σε εξορία από τη πατρική γη, σύμφωνα με το γιατρό του -από ραγισμένη καρδιά.
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
Ounkas
Admin
Ounkas


Ημερομηνία εγγραφής : 01/06/2009
Ηλικία : 51
Τόπος : Αθήνα, Πειραιάς

Η Ιστορία των Ινδιάνων II Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: Η Ιστορία των Ινδιάνων II   Η Ιστορία των Ινδιάνων II Empty6/1/2011, 22:36

Looking Glass
Allalimya Takanin (1832-1877)


Ο Looking Glass ήταν ο πολεμικός αρχηγός που μαζί με τον αρχηγό Joseph, διεύθυναν την υποχώρηση των Nez Perce, το 1877 από το ανατολικό Oregon στην Montana και προς τα σύνορα του Καναδά. Ο γιος ενός διαπρεπή αρχηγού των Nez Perce, ο Looking Glass γεννήθηκε περίπου το 1832 εκεί όπου είναι η σημερινή δυτική Montana. Αν και αγανακτούσε με τους σφετερισμούς των λευκών στα προγονικά του εδάφη, ήταν αντίθετος στο να έρθει σε πόλεμο με τις Η.Π. εξ’ αιτίας των σχεδίων τους να αναγκάσουν τους ανθρώπους του να πάνε σε ένα μικρό καταυλισμό που τους είχαν δώσει στο Lapwai, του Idaho.

Όταν οι Nez Perce και ο στρατός των Η.Π. συγκρούστηκαν για πρώτη φορά στο φαράγγι του Whitebird στις 17 Ιουνίου, το 1877, ο Looking Glass ζούσε ήδη στον καταυλισμό του Lapwai, όπως είχε συμφωνήσει να κάνει. Παρόλα αυτά ο Στρατηγός Oliver Howard πίστευε ότι ο Looking Glass σύντομα θα έμπαινε στη μάχη, και έστειλε ένα απόσπασμα στρατιωτών να τον συλλάβει. Τα σχέδια του Howard όμως γύρισαν προς τον ίδιο, γιατί ο Looking Glass απέφυγε τη σύλληψη και άφησε τον καταυλισμό για να ενωθεί με τον Joseph και τη φυγόδικη ομάδα του όπως ο Howard είχε φοβηθεί.

Για καλύτερα και για χειρότερα η φυγή των Nez Perce είχε το σημάδι της αρχηγίας του Looking Glass. Σα σεβαστός αρχηγός στο πεδίο της μάχης, έπεισε την ομάδα να πάει στη Μontana, παρά την αντίθεση του Joseph, και μετά τους έπεισε να σταματήσουν στο Big Hole, όπου λανθασμένα πίστευε ότι θα ήταν ελεύθεροι από επίθεση. Αφού οι στρατιώτες, υπό τις διαταγές του συνταγματάρχη John Gibson, αιφνιδίασαν εκεί τους Nez Perce, στις 9 Αυγούστου, προκαλώντας τους βαριές απώλειες, ο Looking Glass έχασε πολύ από το κύρος του σαν στρατιωτικός αρχηγός.

Σχεδόν δύο μήνες αργότερα, όταν οι Nez Perce επιτέλους περικυκλώθηκαν από τα στρατεύματα του συνταγματάρχη Nelson A. Miles, στα βουνά Bearpaw, της Montana, ο Looking Glass παρέμεινε πεισματικά αντίθετος στο να παραδοθεί. Μέχρι τότε, όμως, ο Αρχηγός Joseph είχε φτάσει στο συμπέρασμα ότι η παράδοση ήταν η μόνη βιώσιμη επιλογή, και στις 5 Οκτωβρίου, πήγε για να παραδώσει το όπλο του. Την ίδια εκείνη μέρα ο Looking Glass ξεκίνησε για να συναντήσει την ομάδα του Sitting Bull στο Καναδά, αλλά πριν να φτάσει στα σύνορα, σκοτώθηκε από ένα ανιχνευτή Cheyenne.
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
Ounkas
Admin
Ounkas


Ημερομηνία εγγραφής : 01/06/2009
Ηλικία : 51
Τόπος : Αθήνα, Πειραιάς

Η Ιστορία των Ινδιάνων II Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: Η Ιστορία των Ινδιάνων II   Η Ιστορία των Ινδιάνων II Empty30/11/2011, 22:29

Delaware (Lenape)

Το όνομα DELAWARE δόθηκε στους ιθαγενείς που κατοικούσαν στην κοιλάδα του ποταμού Delaware κατά τη διάρκεια της Αγγλικής αποικιοκρατίας του Κυβερνήτη Lord de la Warr. Στη δική τους γλώσσα είναι LENAPE (len-ah'-pay) που σημαίνει «Ο Λαός» και ανήκουν στην Algonquian γλωσσική ομάδα. Ήταν ανάμεσα στους πρώτους Ινδιάνους που ήρθαν σε επαφή με τους Ευρωπαίους (Ολλανδούς, Άγγλους, και Σουηδούς) το 1600.

Θεωρούνταν μια φυλή "Παππούς" (Οι Delaware ονομάζονται «Παππούδες» από τις άλλες φυλές Algonquin γιατί πιστεύεται ότι είναι το παλιότερο και αυθεντικό έθνος Algonquin nation.) της οποίας η δύναμη, θέση, και πνευματική παρουσία έπαιζε το ρόλο μεσάζοντα και έλυνε διαμάχες μεταξύ ανταγωνιστικών φυλών.

Γνωστοί ήταν επίσης και για την αγριότητά τους και την επιμονή τους σαν πολεμιστές, όμως είναι καταγραμμένοι, σαν άνθρωποι που επέλεξαν το μονοπάτι του συμβιβασμού με τους Ευρωπαίους, συνθηκολογώντας με τον William Penn για την ανατολική Pennsylvania και υπογράφοντας την πρώτη Ινδιάνικη συνθήκη με τις Η.Π. (17 Σεπτεμβρίου, 1778).

Ανάμεσα σε πόλεμο και ειρήνη οι Lenape συνέχισαν να δίνουν τα εδάφη τους και να μετακινούνται δυτικά (Delaware, New Jersey, Pennsylvania, Ohio, και Indiana). Ένα μικρό τμήμα των Delaware το έσκασε στον Canada κατά τη διάρκεια μιας περιόδου ακραίου κατατρεγμού (1790) και σήμερα κατοικούν σε δύο μικρές περιοχές στην επαρχία του Ontario (Moraviantown και Munsee).


Έχει επεξεργασθεί από τον/την Ounkas στις 30/11/2011, 22:30, 1 φορά
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
Ounkas
Admin
Ounkas


Ημερομηνία εγγραφής : 01/06/2009
Ηλικία : 51
Τόπος : Αθήνα, Πειραιάς

Η Ιστορία των Ινδιάνων II Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: Η Ιστορία των Ινδιάνων II   Η Ιστορία των Ινδιάνων II Empty30/11/2011, 22:30


Μέχρι το 1820 πέρασαν από τον ποταμό Mississippi στο Missouri και, κατά τη διάρκεια των επόμενων 40 χρόνων, έκαναν 13 συνθήκες που καθίδρυσαν ένα καταυλισμό στο Kansas και τελικά μια τελευταία μετακίνηση στην Ινδιάνικη Επικράτεια το 1866. Η συμφωνία που έκαναν το 1867 με τους Cherokees τους επέτρεψε να αγοράσουν μια περιοχή να κατοικήσουν σαν Delaware μέσα στο Έθνος των Cherokee. Από τότε έμειναν στη σημερινή Washington και στις κομητείες Nowata της Oklahoma και έχουν διατηρήσει με συνέχεια την πολιτιστική και κυβερνητική τους ταυτότητα.

Οι Delaware σήμερα φτάνουν τους 10.000 και βρίσκονται στην Bartlesville όπου η κυβέρνηση της φυλής χειρίζεται προγράμματα υπηρεσιών. Μια μικρή αυτοδύναμη ομάδα Delaware (οι Absentees) βρίσκονται στο Anadarko, της Oklahoma σε εδάφη που διαχειρίζονται από κοινού με τους Wichitas και τους Caddos.

Έχει γίνει μια πρόσφατη αναβίωση στα πολιτισμικά προγράμματα (γλώσσα, τραγούδι, και κοινωνικός χορός) που έχει ευχαριστήσει τους λίγους εναπομείναντες καθαρόαιμους lders που φοβούνταν πολιτισμική εξάλειψη.
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
Ounkas
Admin
Ounkas


Ημερομηνία εγγραφής : 01/06/2009
Ηλικία : 51
Τόπος : Αθήνα, Πειραιάς

Η Ιστορία των Ινδιάνων II Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: Η Ιστορία των Ινδιάνων II   Η Ιστορία των Ινδιάνων II Empty30/11/2011, 22:31


Οι Delaware διώχτηκαν από την πατρίδα τους από Ευρωπαίους αποίκους. Ταξίδεψαν δυτικά περίπου στα 1700 για να ξεφύγουν από τους Ευρωπαίους αποίκους. Οι Iroquois κατέκτησαν τους Delaware και τους έλεγαν "γυναίκες." Αυτό σήμαινε ότι οι Delaware δεν είχαν το δικαίωμα να πουλούν γη ή να κάνουν πόλεμο - σύμφωνα με τους Iroquois.

Κάποιοι Delaware πήγαν να ζήσουν στο ανατολικό Ohio κατά μήκος του ποταμού Muskingum και κάποιοι έζησαν στο βορειοδυτικό Ohio κατά μήκος του ποταμού Auglaize. Οι Delaware του Ohio έγιναν δυνατοί και δε φοβόντουσαν πλέον τους Iroquois.

Οι πολιτικές συμμαχίες άλλαξαν με τον καιρό. Οι Delaware ήταν σύμμαχοι των Γάλλων μέχρι που οι Βρετανοί έμποροι μετακόμισαν στο Ohio γύρω στο 1740. Οι Γάλλοι ώθησαν τους Βρετανούς έξω από το Ohio και οι Delawares αναγκάστηκαν να συμμαχήσουν με τους Γάλλους ξανά μέχρι τη νίκη των Βρετανών στον πόλεμο μεταξύ Γάλλων και Ινδιάνων. Όμως καθώς οι εμπορικές θέσεις των Γάλλων έγιναν Βρετανικά οχυρά οι Ινδιάνοι του Ohio συσπειρώθηκαν για να πολεμήσουν τους Βρετανούς.
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
Ounkas
Admin
Ounkas


Ημερομηνία εγγραφής : 01/06/2009
Ηλικία : 51
Τόπος : Αθήνα, Πειραιάς

Η Ιστορία των Ινδιάνων II Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: Η Ιστορία των Ινδιάνων II   Η Ιστορία των Ινδιάνων II Empty30/11/2011, 22:31


Κατά τη διάρκεια της Αμερικάνικης Επανάστασης οι Delaware ήταν σύμμαχοι των Αμερικάνων. Οι Αμερικάνοι έφτιαξαν το Οχυρό Laurens στην κοιλάδα Tuscarawas για να προστατέψουν τα χωριά των Delaware. Όμως, πριν ακόμα τελειώσει ο πόλεμος, κάποιοι άνθρωποι των συνόρων μισούσαν τους Delaware τόσο δυνατά όσο και οποιουσδήποτε άλλους Ινδιάνους. Το 1782, μια ομάδα Αμερικάνικης Πολιτοφυλακής σκότωσαν ενενήντα έξι γέρους άντρες, γυναίκες, και παιδιά στη Χριστιανική Ιεραποστολή Moravian του Gnadenhutten. Αυτό το γεγονός έγινε γνωστό ως Η Σφαγή του Gnadenhutten.

Η κτηνωδία της σφαγής έστρεψε πολλούς Delaware εναντίον των Αμερικάνων. Φαινόταν ότι δεν είχε σημασία ποιος θα κέρδιζε στους πολέμους των λευκών, αφού οι Ινδιάνοι θα έχαναν έτσι και αλλιώς .

Ο Στρατηγός Anthony Wayne νίκησε τους Delaware και άλλους Ινδιάνους του Ohio στη μάχη του Fallen Timbers το 1794. Παρέδωσαν τα περισσότερα από τα εδάφη τους στο Ohio με την υπογραφή της Συνθήκης του Greenville.

Το 1829 οι Η.Π. ανάγκασαν τους Delaware να παραδώσουν τον τελευταίο καταυλισμό τους στο Ohio. Στάλθηκαν να ζήσουν σε ένα καταυλισμό στο Kansas.

Διάσημος Ινδιάνος Delaware
White Eyes

Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
Ounkas
Admin
Ounkas


Ημερομηνία εγγραφής : 01/06/2009
Ηλικία : 51
Τόπος : Αθήνα, Πειραιάς

Η Ιστορία των Ινδιάνων II Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: Η Ιστορία των Ινδιάνων II   Η Ιστορία των Ινδιάνων II Empty17/3/2012, 21:10


CHEYENNE

Το όνομα Cheyenne προέρχεται από την Γαλλική λέξη chien, «σκύλος,» εξαιτίας της συνήθειας που είχαν να τρώνε σκύλους. Οι Cheyenne αυτοαποκαλούνταν Tis-Tsis-Tas, το οποίο σημαίνει «οι Άνθρωποι.» Πρόκειται για μία φυλή από την πεδιάδα Algonquian Plains, που ήρθαν στα λιβάδια περνώντας από τις Μεγάλες Λίμνες πριν περίπου διακόσια με τριακόσια χρόνια.

Kατοικούσαν στην περιοχή των μεγάλων πεδιάδων δυτικά του Μississippi και ανατολικά των βουνών Rocky. Όμως, οι Cheyenne δεν έμεναν πάντα στις μεγάλες πεδιάδες. Αρχικά, οι Cheyenne κατοικούσαν στη δασόφυτη περιοχή στη κοιλάδα του Mississippi, εκεί που βρίσκεται σήμερα η νοτιοανατολικά Minnesota. Οι δασόβιοι Sioux, οι Assisiboine και οι Cree τους ανάγκασαν να μετακινηθούν δυτικά. Ζούσαν σε tepees και ήταν κυνηγοί βουβαλιών, άριστοι καβαλάρηδες και γενναίοι πολεμιστές. Είχαν στενές σχέσεις με τις δυτικές φυλές των Lakota και πολέμησαν μαζί τους στο Little Bighorn ενάντια στον Custer.

Οι Cheyenne μετακινήθηκαν στις περιοχές με τα λιβάδια και άρχισαν να φτιάχνουν αγροκτήματα όπως οι γείτονές τους, οι Mandan και οι Hidatsa που ήταν φυλές που μιλούσαν Sioux. Εδώ οι Cheyenne είχαν μόνιμα χωριά που αποτελούνταν από σπιτάκια φτιαγμένα με χώμα. Είχαν μια ασφαλή διαβίωση με τις σοδειές τους και το κοινοτικό κυνήγι.

Όμως, ο πόλεμος και η ασθένεια οδήγησαν τους Cheyenne να αφήσουν την καθιστική ζωή για μια νομαδική ζωή που έγινε υποφερτή με την εισαγωγή των αλόγων. Τα πολυάνθρωπα, άσχημα αεριζόμενα σπιτάκια από χώμα "ήταν παγίδες θανάτου για ένα πληθυσμό που δεν είχε καμία φυσική ανοσία στην ευλογιά και στην ιλαρά" (Hoebel, 1978, p. 9)
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
Ounkas
Admin
Ounkas


Ημερομηνία εγγραφής : 01/06/2009
Ηλικία : 51
Τόπος : Αθήνα, Πειραιάς

Η Ιστορία των Ινδιάνων II Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: Η Ιστορία των Ινδιάνων II   Η Ιστορία των Ινδιάνων II Empty17/3/2012, 21:11


Αφού πέρασαν τον ποταμό Missouri, οι Cheyenne αντιμετώπισαν τους Sutai, μια φυλή που μιλούσε μια μορφή Algonkin, όπως και οι Cheyenne. Οι γλώσσες, αφού και οι δύο ήταν Algonkin, ήταν κατανοητές. Οι Sutai έγιναν σαν μια ομάδα μαζί με τους Cheyenne. Στην περιοχή των πεδιάδων, και μαζί με τους Sutai, οι Cheyenne έγιναν ένας συγκεντρωμένος πληθυσμός κυνηγιού.

Μία ομάδα, υπό την διοίκηση του Dull Knife και του Little Wolf, έκανε μία ηρωική πορεία επιστροφής στα εδάφη τους και τελικά εγκαταστάθηκαν στον καταυλισμό Lame Deer στην Μοντάνα. Ένα άλλο μέρος της φυλής, οι Νότιοι Cheyenne, παρέμεινε στην Oklahoma.
Οι Cheyenne ζούσαν σε μια πεδιάδα δίπλα σε ένα κοπάδι βουβάλων.

Στο ίδιο μέρος ζούσε κι ένα όμορφο πουλί και κάθε φορά που οι πολεμιστές πήγαιναν για κυνήγι, το πουλί πέταγε ψηλά και προειδοποιούσε τους βούβαλους πως έρχονταν οι Ινδιάνοι να τους σκοτώσουν έτσι ώστε οι βούβαλοι να μπορούν να φεύγουν. Μέρα με την μέρα η φυλή υπέφερε από την πείνα μέχρις ότου ένας πολεμιστής αποφάσισε να κάνει κάτι γι αυτή την κατάσταση: έτσι ένα βράδυ πήγε στο λιβάδι και έσκαψε έναν λάκκο.
Μπήκε μέσα στον λάκκο και τον κάλυψε από πάνω με κομμάτια κρέας και χόρτο και έπειτα έβαλε ένα δόλωμα πάνω στην παγίδα. Την επόμενη μέρα το πουλί είδε το δόλωμα και προσγειώθηκε πάνω στην παγίδα. Ο πολεμιστής άρπαξε το πουλί και έδεσε ένα κομμάτι σχοινί στο πόδι του.

Μετά απείλησε το πουλί με τιμωρία, όμως το πουλί παρακάλεσε και ικέτεψε και είπε πως δεν θα προειδοποιούσε ξανά τα βουβάλια και έτσι ο πολεμιστής το ελευθέρωσε.
Το όμορφο πουλί πέταξε στον ουρανό και μετά γελώντας κοροϊδευτικά στον πολεμιστή του είπε: «Σε γέλασα, σε γέλασα. Θα προειδοποιήσω πάλι τα βουβάλια». Τότε ο πολεμιστής τραβώντας το σκοινί έριξε στην γη το πουλί από τον ουρανό που πέταγε και του είπε πώς αυτή την φορά θα το τιμωρούσε.

Ο πολεμιστής έφτιαξε φωτιά και γύρναγε το πουλί πάνω από τον καπνό συνέχεια και έτσι έχουμε το ΚΟΡΑΚΙ.

"Ένα έθνος κατακτάται μόνο όταν
οι καρδιές των γυναικών του λιγοψυχήσουν.
Τότε το έθνος σβήνει
όσο γενναίοι κι αν είναι οι πολεμιστές του
κι όσο ισχυρά κι αν είναι τα όπλα τους"

Παροιμία των Cheyenne
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
Ounkas
Admin
Ounkas


Ημερομηνία εγγραφής : 01/06/2009
Ηλικία : 51
Τόπος : Αθήνα, Πειραιάς

Η Ιστορία των Ινδιάνων II Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: Η Ιστορία των Ινδιάνων II   Η Ιστορία των Ινδιάνων II Empty17/3/2012, 21:13


Black Kettle (Cheyenne)
(1813 -1868)

Οι λίγες βιογραφικές λεπτομέρειες που είναι γνωστές για τον αρχηγό των Southern Cheyenne τον Black Kettle, από τις επαναλαμβανόμενες προσπάθειές του να διασφαλίσει μια ειρήνη με τιμή για τους ανθρώπους του, παρ’ όλες τις υποσχέσεις που δεν κρατήθηκαν και τις επιθέσεις ενάντια στην ίδια του τη ζωή, τον περιγράφουν σαν ένα σπουδαίο ηγέτη με ένα σχεδόν μοναδικό όραμα της δυνατότητας για συνύπαρξη μεταξύ της λευκής κοινωνίας και της κουλτούρας των πεδινών.

Ο Black Kettle έζησε στη τεράστια περιοχή στο Δυτικό Kansas και το Ανατολικό Colorado, που είχαν εγγυηθεί στους Cheyenne σύμφωνα με τη συνθήκη του Fort Laramie το 1851. Σε διάστημα λιγότερο από μια δεκαετία, ο πυρετός χρυσού που ξέσπασε το 1859 στο Pikes Peak, δημιούργησε μια πληθυσμιακή έκρηξη στο Colorado, και αυτό οδήγησε σε επεκτατικές παρεμβάσεις από τους λευκούς στη γη των Cheyenne. Ακόμα και ο επίτροπος των Η.Π. για τους Ινδιάνους παραδέχθηκε ότι

“Έχουμε στην ουσία πάρει την κατοχή της χώρας και στερήσαμε τους Ινδιάνους από τα μέσα επιβίωσης στα οποία ήταν συνηθισμένοι”.

Αντί να εκδιώξει τους λευκούς αποίκους, η Κυβέρνηση προσπάθησε να επιλύσει την κατάσταση, απαιτώντας από τους Southern Cheyenne να υπογράψουν μια νέα συνθήκη με την οποία έδιναν όλα τα εδάφη τους και θα κρατούσαν μόνο ένα μικρό καταυλισμό στο Sand Creek στο νοτιοανατολικό Colorado. Ο Black Kettle, φοβούμενος ότι η συντριπτική στρατιωτική δύναμη των Η.Π. θα κατέληγε σε ένα ακόμα λιγότερο ευνοϊκό διακανονισμό, συμφώνησε με τη συνθήκη το 1861 και έκανε ό,τι μπορούσε για να διασφαλίσει την υπακοή των Cheyenne.
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
Ounkas
Admin
Ounkas


Ημερομηνία εγγραφής : 01/06/2009
Ηλικία : 51
Τόπος : Αθήνα, Πειραιάς

Η Ιστορία των Ινδιάνων II Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: Η Ιστορία των Ινδιάνων II   Η Ιστορία των Ινδιάνων II Empty17/3/2012, 21:13


Πάντως όπως αποδείχθηκε, ο καταυλισμός του Sand Creek δε μπορούσε να κρατήσει τους Ινδιάνους υποχρεωμένους να ζήσουν εκεί. Τελείως ακατάλληλη για γεωργία, η στείρα έκταση γης, ήταν κάτι περισσότερο από έδαφος ανάπτυξης επιδημιών που γρήγορα μεταδόθηκαν στις κατασκηνώσεις των Cheyenne. Μέχρι το 1862 το κοντινότερο κοπάδι βουβαλιών ήταν πάνω από 200 μίλια μακριά.

Πολλοί Cheyenne, ειδικά νέοι άνδρες, άρχισαν να εγκαταλείπουν τον καταυλισμό για να εκμεταλλευτούν τα ζώα και τα αγαθά κοντινών αποίκων και περαστικών επιβατικών τρένων. Μια τέτοια επιδρομή, την Άνοιξη του 1864 εξόργισε τόσο τους λευκούς του Colorado που εξαπέλυσαν την πολιτοφυλακή τους που άνοιξε πυρ κατά της πρώτης ομάδας Cheyenne που έτυχε να συναντήσουν. Πάντως κανείς από τους Ινδιάνους της ομάδας δεν είχε λάβει μέρος στην επιδρομή, και ο αρχηγός της ομάδας πλησίαζε την πολιτοφυλακή για διαπραγματεύσεις, όταν άρχισαν οι πυροβολισμοί.

Το συμβάν πυροδότησε μια άτακτη εξέγερση των Ινδιάνων στις Μεγάλες Πεδιάδες, καθώς Ινδιάνοι από τους Comanche στο Νότο, μέχρι τους Lakota στο Βορά, εκμεταλλεύτηκαν την ανάμειξη του στρατού στον Εμφύλιο και ανταπέδωσαν προς εκείνους που είχαν κάνει τις παρεμβάσεις στα εδάφη τους. Ο Black Kettle, πάντως κατανοούσε πολύ καλά την ανωτερότητα του στρατού των λευκών, για να υποστηρίξει τον πόλεμο. Μίλησε με τον τοπικό στρατιωτικό αρχηγό στο Fort Weld στο Colorado και πίστεψε ότι είχε εξασφαλίσει την υπόσχεση ασφάλειας με αντάλλαγμα πως θα οδηγούσε την ομάδα του πίσω στον καταυλισμό του Sand Creek.

Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
Ounkas
Admin
Ounkas


Ημερομηνία εγγραφής : 01/06/2009
Ηλικία : 51
Τόπος : Αθήνα, Πειραιάς

Η Ιστορία των Ινδιάνων II Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: Η Ιστορία των Ινδιάνων II   Η Ιστορία των Ινδιάνων II Empty17/3/2012, 21:14


Αλλά ο συνταγματάρχης John Chivington, αρχηγός του Third Colorado Volunteers, δεν είχε καμιά πρόθεση να τιμήσει μια τέτοια υπόσχεση. Τα στρατεύματά του είχαν αποτύχει στην προσπάθειά τους να βρουν μια ομάδα Cheyenne για να πολεμήσουν, έτσι όταν έμαθε ότι ο Black Kettle είχε επιστρέψει στο Sand Creek, επιτέθηκε στην ανύποπτη κατασκήνωση την αυγή, στις 29 Νοεμβρίου του 1864.

Περίπου διακόσιοι Cheyenne πέθαναν στη σφαγή που ακολούθησε, πολλοί από αυτούς γυναίκες και παιδιά, και μετά τη σφαγή, οι άνδρες του Chivington ακρωτηρίασαν σεξουαλικά και έγδαραν (scalped) πολλούς από τους νεκρούς, αργότερα παρουσίαζαν τα λάφυρά τους στα πλήθη που ζητωκραύγαζαν στο Denver.

Σαν από θαύμα ο Black Kettle διέφυγε από τον κίνδυνο στη σφαγή του Sand Creek, ακόμα και όταν επέστρεψε να σώσει τη σοβαρά τραυματισμένη γυναίκα του. Και ίσως από μεγαλύτερο θαύμα, συνέχισε να συμβουλεύει για ειρήνη, όταν οι Cheyenne, επιχείρησαν να αντεπιτεθούν με μεμονωμένες επιδρομές σε επιβατικά τρένα και κοντινά ράντσα. Μέχρι τον Οκτώβριο του 1865, αυτός και άλλοι Ινδιάνοι αρχηγοί είχαν ρυθμίσει μια ταραγμένη ανακωχή στις πεδιάδες, υπογράφοντας μια νέα συνθήκη που αντάλλασσε τον καταυλισμό του Sand Creek για καταυλισμούς στο νοτιοδυτικό Kansas αλλά στερούσε από τους Cheyenne την πρόσβαση στους περισσότερους κυνηγετικούς τόπους του Kansas που τόσο επιθυμούσαν.

Μόνο ένα μέρος του έθνους των Southern Cheyenne ακολούθησε τον Black Kettle και τους άλλους στους νέους καταυλισμούς. Μερικοί αντί για αυτό κατευθύνθηκαν βόρεια για να ενωθούν με τους Northern Cheyenne στην περιοχή των Lakota. Πολλοί απλά αγνόησαν τη συνθήκη και συνέχισαν να περιφέρονται στα προγονικά εδάφη. Αυτό το τελευταίο γκρουπ, αποτελούμενο κυρίως από νεαρούς πολεμιστές συμμάχησε με ένα πολεμικό αρχηγό των Cheyenne τον Roman Nose, εξόργισαν την Κυβέρνηση με την άρνησή τους να υπακούσουν τη συνθήκη που δεν είχαν υπογράψει, και ο Στρατηγός William Tecumseh Sherman ξεκίνησε μια εκστρατεία για να τους αναγκάσει να πάνε στα εδάφη που τους αναλογούσαν.

Ο Roman Nose και οι οπαδοί του αντεπιτέθηκαν με σθένος, και η απομάκρυνση που ήρθε σαν αποτέλεσμα, σταμάτησε όλη την κίνηση στο Δυτικό Kansas για ένα χρονικό διάστημα.
Σε αυτό το σημείο, οι διαπραγματευτές της κυβέρνησης ήθελαν να μεταφέρουν για μια ακόμη φορά τους Cheyenne, αυτή τη φορά σε δύο μικρότερους καταυλισμούς στην Ινδιάνικη περιοχή (σημερινή Oklahoma), όπου θα λάμβαναν ετήσιες προμήθειες φαγητού και προμηθειών. Ο Black Kettle ήταν ξανά ανάμεσα στους αρχηγούς που υπέγραψαν τη συνθήκη, τη συνθήκη του Medicine Lodge το 1867, αλλά αφού οι άνθρωποί του είχαν εγκατασταθεί στο νέο καταυλισμό, δεν έλαβαν τις προμήθειες που τους είχαν υποσχεθεί και μέχρι το τέλος του χρόνου, όλο και περισσότεροι από αυτούς οδηγήθηκαν να ενωθούν με τον Roman Nose και την ομάδα του.

Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
Ounkas
Admin
Ounkas


Ημερομηνία εγγραφής : 01/06/2009
Ηλικία : 51
Τόπος : Αθήνα, Πειραιάς

Η Ιστορία των Ινδιάνων II Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: Η Ιστορία των Ινδιάνων II   Η Ιστορία των Ινδιάνων II Empty17/3/2012, 21:15



Τον Αύγουστο του 1868, ο Roman Nose, ηγήθηκε σε μια σειρά επιδρομές στις φάρμες του Kansas, που προκάλεσαν άλλη μία πλήρη στρατιωτική αντίδραση. Υπό τις διαταγές του Στρατηγού Philip Sheridan, τρεις φάλαγγες στρατιωτών, συνέκλιναν για να ξεκινήσουν μια χειμωνιάτικη εκστρατεία εναντίον των στρατοπέδων των Cheyenne, με το 7ο Ιππικό υπό τις διαταγές του George Armstrong Custer, ο οποίος είχε σχεδιαστεί να πάρει την ηγεσία της όλης εκστρατείας. Ξεκινώντας με χιονοθύελλα, ο Custer ακολούθησε τα ίχνη μιας μικρής ομάδας επιδρομέων προς ένα χωριό των Cheyenne στο Washita River, όπου και διέταξε επίθεση την αυγή.

Ήταν το χωριό του Black Kettle, που βρισκόταν και μέσα στα όρια του καταυλισμού των Cheyenne και με άσπρη σημαία που ανέμιζε πάνω από την ίδια τη σκηνή του αρχηγού. Παρόλα αυτά, στις 27 Νοεμβρίου του 1868, σχεδόν 4 χρόνια, μετά την ημέρα στο Sand Creek, τα στρατεύματα του Custer επιτέθηκαν, και αυτή τη φορά ο Black Kettle δε μπορούσε να δραπετεύσει: “και ο αρχηγός και η γυναίκα του έπεσαν στην όχθη του ποταμού διάτρητοι από τις σφαίρες”, είπε ένας μάρτυρας, “οι στρατιώτες πέρασαν έφιπποι πάνω από τον αρχηγό, τη γυναίκα του και το άλογό τους όπως κείτονταν νεκροί στο έδαφος, και τα σώματά τους γέμισαν λάσπη από τους στρατιώτες που έκαναν έφοδο”. Ο Custer αργότερα ανέφερε ότι ένας οδηγός Osage πήρε το “σκαλπ” του Black Kettle.

Στο Washita, οι ελπίδες των Cheyenne ότι θα θεωρούσαν τους εαυτούς τους ανεξάρτητους, πέθαναν επίσης. Μέχρι το 1869, είχαν εκδιωχθεί από τις πεδιάδες και είχαν περιοριστεί στους καταυλισμούς.
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
Ounkas
Admin
Ounkas


Ημερομηνία εγγραφής : 01/06/2009
Ηλικία : 51
Τόπος : Αθήνα, Πειραιάς

Η Ιστορία των Ινδιάνων II Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: Η Ιστορία των Ινδιάνων II   Η Ιστορία των Ινδιάνων II Empty28/3/2012, 21:20

CHEROKEE

Cherokee {cher' -uh-kee}

Το όνομα Cherokee πιθανότατα προέρχεται από την λέξη chiluk-ki, της διαλέκτου Choctaw, που σημαίνει άνθρωποι των σπηλαίων. Οι Cherokee ανήκουν στις λεγόμενες Πέντε Πολιτισμένες Φυλές, ένας όρος που πρωτοεμφανίστηκε το 1876 σε αναφορές του Ινδιάνικου Γραφείου. Οι φυλές αυτές είχαν την δική τους κυβέρνηση, κατά το μοντέλο της κυβέρνησης των Ηνωμένων Πολιτειών, τα έξοδα της οποίας κάλυπταν από τα δικά τους κοινοτικά έσοδα. Καλλιεργούσαν επίσης την γη κατά τα πρότυπα των λευκών τους γειτόνων.

Η περιουσία των Cherokee ήταν η πλούσια και εύφορη γη. Υπό την πολιτική της "Ινδιάνικης Μετατόπισης" του Andrew Jackson και Van Buren, μεραρχίες του Αμερικάνικου στρατού υπό την διοίκηση του Στρατηγού Winfield Scott, οδήγησαν τους Cherokee μακριά από την προγονική τους γη, ώστε να μπορέσουν οι λευκοί να την αξιοποιήσουν. Κατά την μακριά πορεία στην λεγόμενη Ινδιάνικη περιοχή στα δυτικά του Mississippi, το ένα τρίτο του πληθυσμού πέθανε. Αυτή η πορεία θανάτου, έμεινε ανεξίτηλη στην Ινδιάνικη ιστορία ως "Πορεία των Δακρύων" (Trail of Tears).

Οι περισσότεροι Cherokee ζούνε σήμερα στην Oklahoma, αν και ένας μικρός αριθμός κατάφερε να παραμείνει στην γη που τους ανήκε. Ο πληθυσμός τους έχει αυξηθεί στους 7.000 ανθρώπους, που απασχολούν τα 56.600 εκτάρια γης στον Καταυλισμό των Cherokee στην Βόρεια Καρολίνα.

Οι Cherokee είναι μια φυλή Ινδιάνων της Βορείου Αμερικής που πρωτύτερα ζούσαν στην ορεινή περιοχή της δυτικής Carolina, της βορείου Georgia, και του ανατολικού Tennessee. Ένας λαός που μιλούσε Iroquoian, και που στην αρχή ζούσαν κοντά στις Μεγάλες Λίμνες, αλλά μετά την ήττα από τις φυλές των Iroquois και των Delaware μετανάστευσαν προς τα νοτιοανατολικά, και τελικά έγιναν η μεγαλύτερη και πιο δυνατή ομάδα της περιοχής.

Ο παραδοσιακός πολιτισμός τους περιλάμβανε την καλλιέργεια του αραβοσίτου, εγκατεστημένα χωριά και καλά αναπτυγμένα τελετουργικά. Οι Cherokee βοήθησαν τους Άγγλους κατά τη διάρκεια της Αμερικανικής Επανάστασης και συνέχισαν τις εχθροπραξίες εναντίον των Αμερικανών μέχρι το 1794.


Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
Ounkas
Admin
Ounkas


Ημερομηνία εγγραφής : 01/06/2009
Ηλικία : 51
Τόπος : Αθήνα, Πειραιάς

Η Ιστορία των Ινδιάνων II Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: Η Ιστορία των Ινδιάνων II   Η Ιστορία των Ινδιάνων II Empty28/3/2012, 21:21


Μετά, επηρεασμένοι από τον πολιτισμό των λευκών, υιοθέτησαν τη γεωργία με το αλέτρι, τη διαχείριση των ζώων, και τις βιομηχανίες του βαμβακιού και του μαλλιού, όπως και τη δουλεία. Ένα συλλαβικό αλφάβητο εφευρέθηκε (1820) από το Sequoya, και το 1827 οι Cherokee ίδρυσαν μια συνταγματική φόρμα κυβέρνησης. Μια σειρά απατηλών, συνθηκών που χρειάζονταν γη επιβλήθηκαν στους Cherokee στα 1830. Η συνθήκη της New Echota (1835), σύμφωνα με την οποία μια μικρή φατρία της φυλής πούλησε 7 εκατομμύρια εκτάρια από τη γη των Cherokee, τους υποχρέωσε να κινηθούν προς τα δυτικά μέσα σε 3 χρόνια.

Η μεγάλη πλειοψηφία του Έθνους των Cherokee αποκήρυξε αυτό το έγγραφο, αλλά υπό τον Στρατηγό Winfield SCOTT, οι περισσότεροι εναπομείναντες Cherokee διώχτηκαν από τη γη τους και βάδισαν βίαια προς το Arkansas και την Ινδιάνικη Επικράτεια (σημερινή Oklahoma) το 1838-39. Περίπου 4.000 από τους περισσότερους από τους 15.000 Cherokee που είχαν αναμειχθεί πέθαναν από ασθένεια. Στην Ινδιάνικη Επικράτεια, ενώθηκαν με τους Chickasaw, τους Choctaw, τους Creek, και τους Seminole για να σχηματίσουν τις λεγόμενες Πέντε Πολιτισμένες Φυλές. Τα εδάφη της φυλής χάθηκαν στα 1860, αφότου οι Πέντε Φυλές παρατάχθηκαν με τους Νότιους κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου, και ξανά στις αρχές της δεκαετίας του 1880, όταν η φυλετική ιδιοκτησία των εδαφών καταλύθηκε.

Όταν η Ινδιάνικη Επικράτεια έγινε η πολιτεία της Oklahoma το 1907, όλα τα εδάφη των φυλών προσφέρθηκαν για την εγκατάσταση των λευκών. Το 1990 οι Η.Π. απέγραψαν όσους αναγνώρισαν τους εαυτούς τους ως Cherokee και το σύνολο ήταν 308.132.

Οι Cherokee που ήταν στον καταυλισμό της Oklahoma ή κοντά σε αυτόν μετρήθηκαν 95.435 (εκτίμηση του 1991). Οι Cherokee που απέφυγαν τη μετακόμιση του 1838 απέδρασαν στα Βουνά Great Smoky και επαναεγκαταστάθηκαν στη Βόρεια Carolina, σχηματίζοντας μια φυλετική εταιρία το 1889. Οι Cherokee στον καταυλισμό της Βόρειας Carolina ή κοντά σε αυτόν μετρήθηκαν 10.114 (εκτίμηση 1991).


Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
Ounkas
Admin
Ounkas


Ημερομηνία εγγραφής : 01/06/2009
Ηλικία : 51
Τόπος : Αθήνα, Πειραιάς

Η Ιστορία των Ινδιάνων II Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: Η Ιστορία των Ινδιάνων II   Η Ιστορία των Ινδιάνων II Empty28/3/2012, 21:22



Sequoyah
(1770-1843)


O διάσημος ηγέτης των Tsalagi (cherokee), ο Sequoyah, απέδειξε σε όλους ότι οι Ινδιάνοι μπορούν να είναι λαμπροί στοχαστές. Ο μοναδικός άνθρωπος που δημιούργησε ποτέ, ένα ολόκληρο αλφάβητο από την αρχή, ο Sequoyah, έκανε το έθνος του να μάθει γράμματα σε μια εποχή που αυτό ήταν αδιανόητο. Ένας σταθερός πολεμιστής που πολέμησε για τις Η.Π. στο Creek War του 1813, ο Sequoyah δεν ήταν απαρχαιωμένος διανοούμενος. Εξαιτίας του φιλολογικού δώρου του Sequoyah, οι Tsalagi άνθρωποί του, έχουν διατηρήσει μια δυνατή εθνική ταυτότητα και είναι από τα πιο δημοφιλή έθνη Ινδιάνων σήμερα.

SEQUOYAH, Tsalagi

Όταν οι Ευρωπαίοι έφτασαν στη Β. Αμερική, βρήκαν μια φυλή κατεξοχήν πολεμιστών, που ονομάζονταν The Tsalagi και ζούσαν εκεί που τώρα βρίσκεται το Ανατολικό Tennessee και η Carolina. Οι λευκοί τους καλούσαν Cherokee. Από αυτό το έθνος θα ερχόταν ένας άντρας που με τις τρομακτικές ικανότητές του θα προσέφερε τις υπηρεσίες του και θα προστάτευε τους ανθρώπους του. Το όνομά του ήταν Sequoyah.

Λίγοι αμφισβητούσαν τις ικανότητες των Ινδιάνων ως πολεμιστών. Και οι Tsalagi ήταν ένα από τα πλέον πολεμικά έθνη. Αλλά μερικοί αμφισβητούσαν την εξυπνάδα των Ινδιάνων. Ήταν αληθινά ικανοί για υψηλά διανοητικά επιτεύγματα ή ήταν απλά άγριοι; Ανάμεσα σε άλλους ο Sequoyah θα έβαζε αυτή τη ρατσιστική ηλιθιότητα στην άκρη.

Oι περισσότεροι συμφωνούν ότι ο Sequoyah γεννήθηκε γύρω στο 1770 σε ένα χωριό Τsalagi, το Tuskegee στο Tenessee. Η μητέρα του Wureth, ανήκε στο Pant Clan. Ορισμένοι ισχυρίζονται ότι ο πατέρας του Sequoyah ήταν ένας λευκός από τη Virginia που ονομαζόταν Nathaniel Gist (μερικές φορές αναφερόμενος σαν Guess). Ο Sequoyah μερικές φορές αναφέρεται σα George Guess και άλλες σα George Gist. Άλλοι επιμένουν ότι ο Sequoyah ήταν ένας καθαρόαιμος, ότι άφησε να τον σκιαγραφούν σαν ημίαιμο για να δώσει μεγαλύτερη αξιοπιστία στο αλφάβητό του.

Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
Ounkas
Admin
Ounkas


Ημερομηνία εγγραφής : 01/06/2009
Ηλικία : 51
Τόπος : Αθήνα, Πειραιάς

Η Ιστορία των Ινδιάνων II Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: Η Ιστορία των Ινδιάνων II   Η Ιστορία των Ινδιάνων II Empty28/3/2012, 21:25


Ο νεαρός Sequoyah

Ότι και αν ήταν, ο νεαρός Sequoyah, ανατράφηκε με τα έθιμα και τις παραδόσεις των Tsalagi. Όταν ήταν νέος ο Sequoyah, πληγώθηκε σε ένα κυνηγετικό ατύχημα που του άφησε μερική αναπηρία. Ίσως αυτό τον έκανε περισσότερο εσωστρεφή. O Sequoyah καταλάβαινε ότι μεγάλο μέρος από τη δύναμη που οι λευκοί ασκούσαν σε βάρος των Ινδιάνων, πήγαζε από την ικανότητά τους να διαβάζουν και να γράφουν. Οι αποθηκευμένες γνώσεις ήταν περισσότερο επαρκείς από την προφορική παράδοση και τις ιστορίες.

Περίπου το 1809, άρχισε να σχεδιάζει το αλφάβητό του για τη γλώσσα των Tsalagi. Ακόμη και έτσι ο Sequoyah δεν ήταν ένας διανοούμενος ηγέτης. Πήρε μέρος στον πόλεμο του 1812 σαν πολεμιστής παρά τη σωματική του αναπηρία. Στη διάρκεια της θητείας του, ο Sequoyah, πείστηκε περισσότερο από ποτέ, πως οι Tsalagi χρειαζόντουσαν γραφή. Σε αντίθεση με τους λευκούς, οι Tsalagi πολεμιστές δε μπορούσαν να γράψουν γράμματα στο σπίτι τους, ή να λάβουν γράμματα από τους αγαπημένους τους. Ο Sequoyah άρχισε να συγκεντρώνεται όλο και περισσότερο στα talking leaves, τα φύλα που μιλάνε.

Το Αλφάβητο των Cherokee

Στην αρχή ο Sequoyah συνέλαβε την ιδέα μιας γλώσσας με εικόνες (όμοια με των Κινέζων), όπου οι λέξεις ή οι ιδέες αναπαριστώνται με σύμβολα. Γρήγορα κατάλαβε ότι ένα τέτοιο σύστημα θα απαιτούσε ένα άπειρο αριθμό συμβόλων.
Κατά τη διάρκεια της εργασίας του, ο Sequoyah είχε ενοχλήσεις από εκείνους που δεν ενέκριναν την εργασία του ή δεν εκτιμούσαν το τι σήμαινε για τους Tsalagi. Ο Sequoyah, τότε άρχισε να πειραματίζεται με ένα φωνητικό αλφάβητο όπου τα σύμβολα αντιπροσώπευαν αναξάρτητους ήχους περισσότερο, παρά ιδέες ή πράγματα. Αυτό ήταν περισσότερο εύχρηστο. Στρώθηκε στη δουλειά και ανακάλυψε ότι υπήρχαν 85 φωνήεντα και σύμφωνα στη γλώσσα των Τsalagi. Ο Sequoyah έδωσε ένα χαρακτήρα στο καθένα από αυτά. Αυτός ήταν ο πυρήνας για το αλφάβητο των Tsalagi ή Cherokee.
Πρόταση και αποδοχή
To 1821 o Sequoyah έκανε μια επίδειξη του αλφαβήτου στους αρχηγούς των Tsalagi που εντυπωσιάστηκαν από το επίτευγμα. Γρήγορα υιοθετήθηκε ως η επίσημη γραπτή γλώσσα των Tsalagi.

Eπειδή το αλφαβητικό σύστημα του Sequoyah ήταν απλό, πολλοί Tsalagi, έμαθαν γράμματα σε μικρό χρονικό διάστημα. Το 1827, το Cherokee Phoenix καθιερώθηκε. Με χρηματοδότηση από το Συμβούλιο των Cherokee εκδόθηκε η πρώτη εφημερίδα των Ινδιάνων στη New Echota, η Georgia Elias Boudinot ήταν η πρώτη εκδότρια και ο Aιδεσιμώτατος Samuel Worcester, ένας ιεραπόστολος, ήταν ο διευθυντής. Στις 21 Φεβρουαρίου 1828, το πρώτο φύλο της εφημερίδας τυπώθηκε. Με τον καιρό και άλλα θέματα, και η Βίβλος θα τυπώνονταν στο συλλαβισμό του Sequoyah.

Ο Sequoyah κινείται προς τα Δυτικά
Ο Sequoyah κινήθηκε δυτικά μετά την έκδοση του Phoenix. Έζησε πρώτα στο Arkansas και μετά στην Oklahoma. O Sequoya ζούσε ήδη στην Οκλαχόμα όταν ο αρχηγός John Ross οδήγησε τους Tsalagi στην περιοχή του κακόφημου Trail of Tears (Το μονοπάτι των δακρύων)

To τέλος
Το 1842, ο Sequoyah δεν ήταν πλέον νέος. Αν και η ηλικία του δε μπορεί να καθοριστεί με σιγουριά, πρέπει να ήταν περίπου 65. Ξεκίνησε να βρει ένα κομμάτι των Tsalagi που είχε φύγει από τα πατρικά εδάφη στις Νοτιοανατολικές Η.Π. για να τους ενώσει ξανά με το έθνος. Τους ανακάλυψε να ζουν στο Mexico αλλά η ένταση του ταξιδιού ήταν πολύ μεγάλη. Το 1843, ο Sequoyah πέθανε στο Mexico προσφέροντας τις υπηρεσίες του, στους Tsalagi.

H Kληρονομιά
Όταν ο Sequoyah, δημιούργησε το αλφάβητο των Tsalagi, τακτοποίησε μια και καλή το παλιό θέμα της διανοητικής ικανότητας των Ινδιάνων. Όχι μόνο δημιούργησε ένα σύστημα γραφής από την αρχή, αλλά δημιούργησε ένα που ήταν τόσο απλό και εύχρηστο που εικονικά ένα ολόκληρο έθνος έμαθε γράμματα σε διάστημα, λίγο παραπάνω από ένα χρόνο.

O Sequoyah ήταν ένας πολεμιστής και εθνάρχης αλλά πάνω από αυτά ήταν ένας στοχαστής. Γι’ αυτό και πολυάριθμα σχολεία βασικής και μέσης εκπαίδευσης σε όλο το έθνος, έχουν ονομαστεί προς τιμήν αυτού του ευφυούς αρχηγού των Tsalagi.

Οι πληροφορίες ανήκουν στον Bob Fester (Coordinator of Academic Advisement)

Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
Ounkas
Admin
Ounkas


Ημερομηνία εγγραφής : 01/06/2009
Ηλικία : 51
Τόπος : Αθήνα, Πειραιάς

Η Ιστορία των Ινδιάνων II Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: Η Ιστορία των Ινδιάνων II   Η Ιστορία των Ινδιάνων II Empty27/6/2012, 08:57

CHOCTAW

Το Ινδιάνικο έθνος των Choctaw βρίσκει τους προγόνους του στο Mississippi και σε μερικά τμήματα της Alabama. Κατά τους μύθους οι Choctaw προέρχονται από το "Ninah Waya", ένα ιερό λόφο κοντά στο Nozapter, του Mississippi. Το όνομα "Ninah Waya" σημαίνει "Παραγωγικό Βουνό" και συχνά αναφέρεται σαν "Η Μητέρα Βουνό".

Πολιτισμικά, οι Choctaws πάντα τιμούσαν τις γυναίκες τους σαν την κεφαλή του κάθε οικογενειακού νοικοκυριού. Τις θεωρούσαν, και ακόμα και σήμερα τις θεωρούν, σαν τα άτομα που φροντίζουν τα παιδιά, τους γηραιότερους, και το σπίτι.

Το 1830, η Συνθήκη του Dancing Rabbit Creek βίαια επανατοποθέτησε όλο το έθνος των Choctaw από την πατρίδα τους στο Mississippi δυτικά στη σημερινή νοτιοανατολική Oklahoma. Πάνω από είκοσι χιλιάδες Choctaw μετακινήθηκαν σε αυτό το μεγάλο ταξίδι. Εφτά χιλιάδες επέζησαν από αυτή τη μετακίνηση που πλέον ονομάζεται “Το Μονοπάτι των Δακρύων”.

Ο πληθυσμός των Choctaw έχει αυξηθεί από τις αρχικές εφτά χιλιάδες που επέζησαν σε περισσότερο από εβδομήντα χιλιάδες. Οι Choctaw ξεπέρασαν τεράστια εμπόδια στον αγώνα τους για αυτοεξάρτηση σε ένα κόσμο που αλλάζει και συχνά γίνεται εχθρικός.

Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
Ounkas
Admin
Ounkas


Ημερομηνία εγγραφής : 01/06/2009
Ηλικία : 51
Τόπος : Αθήνα, Πειραιάς

Η Ιστορία των Ινδιάνων II Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: Η Ιστορία των Ινδιάνων II   Η Ιστορία των Ινδιάνων II Empty27/6/2012, 08:58

CROWS

Οι Crow ήταν μία τυπική φυλή των πεδιάδων που αποτελούταν από κυνηγούς βουβαλιών και εκτροφείς αλόγων. Διαχωρίστηκαν από την φυλή των Hidatsa κατά το δεύτερο μισό του 18ου αιώνα. Για μερικούς, η αιτία ήταν μία διαφωνία για λίγο κρέας βουβάλου. Για κάποιους άλλους, ήταν η διαμάχη ανάμεσα σε δύο αρχηγούς. Οι Crow αργότερα διαχωρίστηκαν σε δύο ομάδες: τους River Crows και τους Mountain Crows.

Αρχικά ήταν μία φιλήσυχη φυλή αγροτών που καλλιεργούσε καλαμπόκι, έμενε σε tepees ενώ οι γυναίκες ασκούνταν στον πηλό. Όταν οι Crow συναντήθηκαν για πρώτη φορά με τους λευκούς, είχαν ήδη μετατραπεί σε μία νομαδική φυλή ανθρώπων που ζούσαν από το κυνήγι. Πιθανότατα η αλλαγή αυτή στην ζωή τους προήρθε από την απόκτηση των αλόγων και των όπλων, στοιχεία που έκαναν την νομαδική ζωή να φαντάζει ωραία και εύκολη.

Όπως όλοι οι Ινδιάνοι των πεδιάδων ζούσαν και αυτοί σε tepees. Οι αναφορές λένε πως οι δικές τους ήταν οι μεγαλύτερες από όλων των φυλών. Ήταν άγριοι πολεμιστές και περίτεχνοι κλέφτες αλόγων. Οι Crows γενικά ήταν φιλικοί με τους λευκούς.
Σήμερα, οι Crows ζούνε στον καταυλισμό τους στην Μοντάνα, αρκετά κοντά στο πεδίο μάχης Custer Battlefield.
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
Ounkas
Admin
Ounkas


Ημερομηνία εγγραφής : 01/06/2009
Ηλικία : 51
Τόπος : Αθήνα, Πειραιάς

Η Ιστορία των Ινδιάνων II Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: Η Ιστορία των Ινδιάνων II   Η Ιστορία των Ινδιάνων II Empty27/6/2012, 08:58

KIOWA

Οι Kiowa είναι Ινδιάνοι των πεδιάδων που μιλούν μια γλώσσα Kiowa-Tanoan. Η παράδοση των Kiowa μιλά για μια μετανάστευση των Kiowa APACHE προς τις πεδιάδες από τις πηγές του ποταμού Missouri κατά τη διάρκεια του 18ου αιώνα. Εκείνη την περίοδο οργανώθηκαν σε 10 ανεξάρτητες ομάδες και ήταν περίπου 3.000. Οι ARAPAHO, οι CHEYENNE, και οι Dakota (SIOUX) τους ώθησαν έξω από την περιοχή Black Hills και με κατεύθυνση νοτιοδυτική προς την ιστορική ακτίνα των πηγών των ποταμών Αrkansas, Cimarron, Canadian, και Red rivers.

Εκεί συνάντησαν και στην αρχή πολέμησαν τους COMANCHE, αλλά, από το 1790, οι Kiowa και οι Comanche μοιράζονταν περιοχές και μαζί έκαναν επιδρομές σε καταλύματα στο Texas και στο New Mexico. Οι επιδρομές τους παρείχαν άλογα και μουλάρια για εμπόριο με τις φυλές των βόρειων πεδιάδων.

Αν και οι Kiowa δέχτηκαν μια περιορισμένη ακτίνα μεταξύ των ποταμών Washita και Red κατά τη συνθήκη του Medicine Lodge το 1867, η φυλετική αντίσταση συνεχίστηκε. Από το 1875, πάντως, οι Kiowa προσαρμόστηκαν στη ζωή του καταυλισμού στην Oklahoma.
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
Ounkas
Admin
Ounkas


Ημερομηνία εγγραφής : 01/06/2009
Ηλικία : 51
Τόπος : Αθήνα, Πειραιάς

Η Ιστορία των Ινδιάνων II Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: Η Ιστορία των Ινδιάνων II   Η Ιστορία των Ινδιάνων II Empty27/6/2012, 09:09

NAVAJO

Οι Navajo είναι φυλή των Athapascan που κατέβηκαν γύρω στα 1300 από τον Βορειοδυτικό Καναδά στις Νοτιοδυτικές περιοχές της Αμερικής. Αυτοαποκαλούνταν Dineh, οι Άνθρωποι, όπως άλλωστε και τα γλωσσικά τους ξαδέλφια στον Καναδά και την Αλάσκα, από τους οποίους τώρα απέχουν γύρω στα 1500 μίλια.

Άγριοι, επιθετικοί νομάδες ντυμένοι με δέρματα ζώων, ήταν η τρομοκρατία για τις φιλήσυχες αγροτικές φυλές των Νοτιοδυτικών περιοχών. Οι Pueblos τους ονόμαζαν apachu, που σήμαινε "ξένοι-εχθροί". Αυτός ο όρος οδήγησε στην μίξη των Ισπανικών και Tewa λέξεων "Apaches de Nabahu," το οποίο τελικά έγινε "Navajo."

Οι Navajos υιοθέτησαν πολλές πολιτιστικές συνήθειες από τους γειτονικούς τους Pueblo, όπως τους χορούς με μάσκες "yebichai," την καλαθοποιία και την αγγειοπλαστική. Σύντομα έγιναν άριστοι αργυροχόοι, μαθαίνοντας την τέχνη από τους Ισπανούς, όπως είχαν ήδη μάθει την τέχνη της υφαντουργίας από τους Pueblos. Κατά τα μέσα του 19ου αιώνα, άρχισαν να φτιάχνουν κοσμήματα και να υφαίνουν χαλιά. Τα απλά καλύμματα των αρχηγών τους εξελίχθηκαν στα διάσημα πλέον χαλιά Navajo.

Με έναν πληθυσμό μεγαλύτερο από 130.000, οι Navajo είναι σήμερα η μεγαλύτερη φυλή των Ηνωμένων Πολιτειών. Ο καταυλισμός τους εκτείνεται για 200 μίλια στο Νέο Μεξικό και την Αριζόνα, από την περιοχή Gallup μέχρι το Grand Canyon, περιλαμβάνοντας φυσικά θαύματα όπως το Monument Valley και το Canyon de Chelly, καθώς και μεγάλα αποθέματα σε κάρβουνο και πετρέλαιο.

Αναλογικά, οι Navajo είναι ένα πλούσιο έθνος. Είναι αγρότες και εκτρέφουν μεγάλα κοπάδια από πρόβατα και αγελάδες. Οι γυναίκες εξακολουθούν να φορούν τα παραδοσιακά τους κοστούμια--μπλούζες από βελούδο και μακριές, πολύχρωμες φούστες, με ασημένια κολιέ γύρω από τον λαιμό τους. Τα παραδοσιακά τους σπίτια είναι τα hogan, μία χαμηλή τριγωνική κατασκευή από ξύλα καλυμμένα με δέρματα και μία τρύπα για τον καπνό στην κορυφή.
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
Ounkas
Admin
Ounkas


Ημερομηνία εγγραφής : 01/06/2009
Ηλικία : 51
Τόπος : Αθήνα, Πειραιάς

Η Ιστορία των Ινδιάνων II Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: Η Ιστορία των Ινδιάνων II   Η Ιστορία των Ινδιάνων II Empty4/7/2012, 22:03

NEZ PERCES ,

Οι Nez Perces (Γαλλική λέξη που σημαίνει «τρυπημένες μύτες») πήραν την ονομασία τους από την συνήθειά τους να φορούν ένα δόντι στην μύτη τους. Ανήκουν στην ημί-νομαδική φυλή των Plateau, που γυρνούσαν τις ξηρές, έρημες περιοχές του Idaho, στα ανατολικά του Όρεγκον και της Ουάσινγκτον. Ήταν γνωστοί για το εμπόριό τους, την γενναιότητά τους και την μεγαλοψυχία τους, την μοναδική τους ικανότητα στην εκτροφή των γνωστών αλόγων Appaloosa, και τα φίνα καλάθια που κατασκεύαζαν οι γυναίκες της φυλής.

Ήταν μονίμως φιλικοί με τους λευκούς. Μία μεγάλη φυλή της γλωσσικής οικογένειας των Shahaptian, ζούσαν σε μεγάλα κοινοτικά σπίτια που φιλοξενούσαν πολλές οικογένειες. Όταν αναγκάστηκαν να αφήσουν τα αγαπημένα τους μέρη της Πεδιάδας Wallowa, πολέμησαν σκληρά και περίτεχνα στον Πόλεμο των Nez Perce το 1877, με αρχηγό τον Chief Joseph, που κέρδισε τον θαυμασμό των εχθρών του με το κουράγιο του κατά την διάρκεια των συμπλοκών.
Σήμερα, περίπου 1500 μέλη της φυλής ζουν στα 88.000 εκτάρια γης του Καταυλισμού των Nez Perce με κέντρο το Lapwai, στο Idaho.

Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
Ounkas
Admin
Ounkas


Ημερομηνία εγγραφής : 01/06/2009
Ηλικία : 51
Τόπος : Αθήνα, Πειραιάς

Η Ιστορία των Ινδιάνων II Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: Η Ιστορία των Ινδιάνων II   Η Ιστορία των Ινδιάνων II Empty4/7/2012, 22:06

Chief Joseph - Nez Perc
Hin-mah-too-yah-lat-kekt (1840-1904)


Ο άνθρωπος που έγινε μια εθνική διασημότητα με το όνομα -Chief Joseph- γεννήθηκε στη Wallowa Valley, στο σημερινό Βορειοανατολικό Oregon, το 1840. Του δόθηκε το όνομα Hin-mah-too-yah-lat-kekt ή Thunder Rolling Down The Mountain (Κεραυνός Που Κατρακυλά Στο Βουνό), αλλά ήταν γνωστός σα Joseph ο Νεώτερος, γιατί ο πατέρας του πήρε το Χριστιανικό όνομα Joseph όταν βαφτίστηκε στην Ιεραποστολή Lapwai από τον Henry Spalding το 1838.

Ο Joseph ο Πρεσβύτερος ήταν ένας από τους πρώτους Nez Perc που ασπάστηκαν το Χριστιανισμό και ένας ενεργός υποστηρικτής της μακρόχρονης ειρήνης της φυλής με τους λευκούς. Το 1855 βοήθησε κιόλας τον περιφερειακό κυβερνήτη της Washington να φτιάξει ένα καταυλισμό για τους Nez Perc που απλωνόταν από το Οregon ως το Idaho. Αλλά το 1863, ακολουθώντας τον πυρετό του χρυσού μέχρι μέσα στην περιοχή των Nez Perc, η ομοσπονδιακή κυβέρνηση πήρε πίσω 6.000.000 εκτάρια από τη γη αυτή, περιορίζοντας τους Nez Perc σε ένα καταυλισμό στο Idaho που ήταν μόλις το 1/10 του αρχικού μεγέθους.

Νιώθοντας προδομένος ο ίδιος, ο Joseph ο Πρεσβύτερος, αποκήρυξε τις Η.Π., κατέστρεψε την Αμερικάνικη σημαία και τη Βίβλο του, και αρνήθηκε να μετακινήσει την ομάδα του από τη Wallowa Valley ή να υπογράψει τη συνθήκη που θα καθιστούσε επίσημα τα νέα όρια του καταυλισμού.

Όταν ο πατέρας του πέθανε το 1871, ο Joseph εκλέχτηκε να τον διαδεχτεί. Κληρονόμησε όχι μόνο ένα όνομα αλλά μια κατάσταση ολοένα και πιο άστατη, καθώς οι λευκοί άποικοι συνέχιζαν να έρχονται στη Wallowa Valley. O Joseph αντιστάθηκε με σθένος σε όλες τις προσπάθειες να αναγκάσουν την ομάδα του να μετακινηθεί προς το μικρό καταυλισμό στο Ιdaho και το 1873 μια ομοσπονδιακή διαταγή που αφορούσε τη μετακίνηση των λευκών αποίκων και τη παραμονή των δικών του στη Wallowa Valley, έδειξε ότι ίσως να ήταν επιτυχής.

Αλλά η ομοσπονδιακή κυβέρνηση σύντομα αντέστρεψε τα λεγόμενά της και το 1877, ο Στρατηγός Oliver Otis Howard, απείλησε με επίθεση του ιππικού για να αναγκάσει την ομάδα του Joseph και άλλους αντιστεκόμενους να μετακινηθούν προς τον καταυλισμό. Πιστεύοντας πως μια αντίσταση προς το στρατό θα ήταν ανώφελη ο Joseph οδήγησε απρόθυμα τους ανθρώπους του προς το Idaho.
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
Ounkas
Admin
Ounkas


Ημερομηνία εγγραφής : 01/06/2009
Ηλικία : 51
Τόπος : Αθήνα, Πειραιάς

Η Ιστορία των Ινδιάνων II Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: Η Ιστορία των Ινδιάνων II   Η Ιστορία των Ινδιάνων II Empty4/7/2012, 22:07


Δυστυχώς, ποτέ δεν έφτασαν εκεί. Περίπου είκοσι νέοι πολεμιστές Nez Perc, εξαγριωμένοι που έχασαν τα εδάφη της φυλής τους, οργάνωσαν μια επιδρομή σε κοντινούς αποικισμούς και σκότωσαν αρκετούς λευκούς. Αμέσως ο στρατός άρχισε να καταδιώκει την ομάδα του Joseph και τους άλλους που δεν είχαν μετακινηθεί προς τον καταυλισμό. Αν και αντίθετος με τον πόλεμο, ο Joseph μέτρησε τη τύχη του μαζί με τους πολεμικούς αρχηγούς.

Αυτό που ακολούθησε ήταν μια από τις πιο ιδιοφυείς στρατιωτικές υποχωρήσεις στην Αμερικάνικη Ιστορία. Ακόμα και ο Στρατηγός William Tecumseh Sherman που δε συμπαθούσε τους Ινδιάνους, εντυπωσιάστηκε από την πορεία των 1400 μιλίων, λέγοντας ότι: “οι Ινδιάνοι έδειξαν κουράγιο και επιδεξιότητα τέτοια που προκάλεσαν παγκόσμιο έπαινο… (αυτοί) πολέμησαν με σχεδόν επιστημονική επιδεξιότητα, χρησιμοποιώντας εμπροσθοφυλακές και οπισθοφυλακές, γραμμές ακροβολιστών, και οχυρώματα στο πεδίο της δράσης”. Για παραπάνω από 3 μήνες, η ομάδα των περίπου 700, στους οποίους λιγότεροι από 200 ήταν πολεμιστές, πολεμούσαν 2000 στρατιώτες και Ινδιάνους βοηθητικούς των Η.Π. σε τέσσερις κύριες μάχες και πολυάριθμους ακροβολισμούς.

Μέχρι την επίσημη παράδοση στις 5 Οκτωβρίου 1877, ο Αμερικανικός Τύπος ανέφερε ευρέως τον Joseph σαν Ο Κόκκινος Ναπολέοντας (the Red Napoleon). Είναι απίθανο πάντως να είχε ένα τόσο αποφασιστικό ρόλο στη στρατιωτική παλικαριά των Nez Perc όπως υπαινίσσεται ο θρύλος του. Ποτέ ο λαός του δεν τον σκεφτόταν σα πολεμιστή αρχηγό και ακόμη και ανάμεσα στην ομάδα της Wallowa, ήταν ο Olikut, ο μικρότερος αδερφός του Joseph, αυτός που οδήγησε τους πολεμιστές, ενώ ο Joseph ήταν υπεύθυνος για τη φύλαξη του στρατοπέδου.

Μάλιστα φαίνεται πως ο Joseph είχε ταχθεί ενάντια στην απόφαση να πάει στη Montana και να ζητήσει βοήθεια από τους Crows και ότι άλλοι αρχηγοί, ο Looking Glass και μερικοί που είχαν σκοτωθεί πριν την παράδοση_ ήταν οι αληθινοί γνώστες της στρατηγικής για την εκστρατεία. Παρ’ όλα αυτά, ο ευρέως ανατυπωμένος λόγος του Joseph, όταν παραδόθηκαν, τον έχει αποθανατίσει σαν ένα στρατιωτικό ηγέτη στην Αμερικανική λαϊκή κουλτούρα:
Κουράστηκα να πολεμώ. Οι αρχηγοί μας σκοτώθηκαν. Ο Looking Glass είναι νεκρός.

Ο Toohoolhoolzote είναι νεκρός. Οι πρεσβύτεροι είναι όλοι νεκροί. Είναι οι νέοι άνδρες που λένε _Ναι_ ή _Όχι_. Εκείνος που οδήγησε τους νέους άνδρες (Olikut) είναι νεκρός. Κάνει κρύο και δεν έχουμε κουβέρτες. Τα μικρά παιδιά πεθαίνουν απ’ το κρύο. Οι άνθρωποί μου, μερικοί από αυτούς, έχουν καταφύγει στους λόφους, και δεν έχουν ούτε κουβέρτες, ούτε φαγητό. Κανείς δε ξέρει που βρίσκονται ίσως πεθαίνουν απ’ το κρύο. Θέλω να έχω καιρό να ψάξω για τα παιδιά μου, και να δω πόσα από αυτά μπορώ να βρω. Ίσως τα βρω ανάμεσα στους νεκρούς. Ακούστε με, αρχηγοί μου. Είμαι κουρασμένος. Η καρδιά μου είναι άρρωστη και λυπημένη. Από εκεί που ο ήλιος τώρα στέκεται, δε θα πολεμήσω άλλο, για πάντα.

Η δόξα λίγο ωφέλησε το Joseph. Αν και είχε παραδοθεί νομίζοντας ότι θα του επέτρεπαν να γυρίσει σπίτι, ο Joseph και ο λαός του στάλθηκαν αρχικά στο Ανατολικό Kansas και μετά σε ένα καταυλισμό στην Ινδιάνικη Επικράτεια (τωρινή Oklahoma), όπου πολλοί από αυτούς πέθαναν από επιδημίες. Αν και του επέτρεψαν να επισκεφτεί την Washington, D.C., το 1879, για να υποστηρίξει την υπόθεσή του στον Πρόεδρο των Η.Π. Rutherford B. Hayes, μόλις το 1885 ο Joseph και οι άλλοι πρόσφυγες επεστράφησαν στο Pacific Northwest. Ακόμα και τότε, οι μισοί, και ο Joseph μαζί, στάλθηκαν σε ένα όχι Nez Perc καταυλισμό, στην Bόρεια Washington, χωριστά από τους υπόλοιπους ανθρώπους τους στο Idaho και την πατρίδα τους στη Wallowa Valley.

Τα τελευταία του χρόνια, ο Joseph μιλούσε με ευγλωττία για την άδικη πολιτική των Η.Π. προς το λαό του και είχε την ελπίδα πως η υπόσχεση της Αμερικής για ελευθερία και ισότητα, ίσως μια μέρα εκπληρωνόταν και για τους Iνδιάνους. Μια αδάμαστη φωνή συνείδησης για τη Δύση, πέθανε το 1904, ακόμη σε εξορία από τη πατρική γη, σύμφωνα με το γιατρό του -από ραγισμένη καρδιά.
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
 
Η Ιστορία των Ινδιάνων II
Επιστροφή στην κορυφή 
Σελίδα 1 από 2Μετάβαση στη σελίδα : 1, 2  Επόμενο
 Παρόμοια θέματα
-
» Η Ιστορία των Ινδιάνων
» Η Ιστορία των Ινδιάνων III
» Η Ιστορία της Ποκαχόντας
» Ξαναγράφεται η ιστορία για τη σχέση της Σαντορίνης με τη μινωική Κρήτη

Δικαιώματα σας στην κατηγορία αυτήΔεν μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης
Free Spirit :: Ας ταξιδέψουμε :: Ινδιάνοι και Καθαρό Πνεύμα-
Μετάβαση σε: